۱۶٬۲۶۹
ویرایش
خط ۱۸۸: | خط ۱۸۸: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
آنان كه عرش را حمل مى كنند و آنان كه پيرامون عرش | آنان كه عرش را حمل مى كنند و آنان كه پيرامون عرش هستند، پروردگار خود را حمد و تسبيح مى گويند و به او ايمان دارند و براى كسانى كه ايمان آورده اند، استغفار مى كنند كه اى پروردگار ما، سعه رحمت و علم تو همه چيز را فرا گرفته. پس كسانى را كه توبه كردند و راه تو را پيروى نمودند، بيامرز و از عذاب جهنم حفظ فرما (۷). | ||
پروردگارا! ايشان را در جنات عدن كه وعده شان داده اى، داخل فرما، هم ايشان را و هم پدران و همسران و ذريات ايشان را كه صلاحيت دارند، به درستى و به راستى كه تنها تو عزيز فرزانه اى (۸). | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۶۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۶۷ </center> | ||
و از كيفر گناهان و | و از كيفر گناهان و بدی ها حفظشان كن، كه هر كس را تو از كيفر بدی ها حفظش كنى، به راستى رحمتى بر او كرده اى، رحمتى كه رستگارى عظيم، همان رحمت است (۹). | ||
به درستى آنان كه كافر | |||
مى گويند پروردگارا تو ما را دو بار | به درستى آنان كه كافر شدند، از نقطه اى دور ندا مى شوند: خشم خدا از خشم خود شما، بسيار بزرگتر و سخت تر است، آيا يادتان هست كه هرچه به سوى ايمان دعوت مى شديد، كفر مى ورزيديد (۱۰). | ||
اين عذاب شما بدان جهت است كه وقتى خدا به تنهايى خوانده مى | |||
مى گويند: پروردگارا! تو ما را دو بار میراندى و دو نوبت زنده كردى، اينك به گناهان خود اعتراف مى كنيم، حال آيا راهى براى بيرون شدن از آتش هست؟ (۱۱) | |||
اين عذاب شما بدان جهت است كه وقتى خدا به تنهايى خوانده مى شد، كفر مى ورزيديد، و چون به وى شرك ورزيده مى شد، به آن ايمان مى آورديد. پس حكم، تنها از آنِ خداى بلند مرتبه بزرگ است (۱۲). | |||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
بعد از | بعد از آن كه در آيات قبل تكذيب كفار و جدال به باطل شان در آيات خدا را خاطرنشان ساخت و نيز اشاره كرد به اين كه اين ها نمى توانند خدا را عاجز سازند و خدا از اينان غافل نيست، بلكه منظور او از اين دعوت همين است كه اينان تكذيب و جدال بكنند، تا از ديگران متمايز و جدا گشته، كلمۀ عذاب بر عليه آنان حتمى شود، اينك در اين آيات، به آغاز كلام برگشت كرده، به آن جا كه مى فرمود: نازل كردن كتاب و به پاخاستن دعوت، به منظور مغفرت و قبول توبه جمعى و عقاب جمعى ديگر است، در اين آيات، خاطرنشان مى سازد كه مردم در مقابل اين دعوت، دو جورند: | ||
توبه كنندگان كه به سوى خدا بر مى گردند و راه او را پيروى مى | يك طايفه آن هايند كه ملائكه حامل عرش خدا و طواف كنندگان پيرامون آن، برايشان استغفار مى كنند و آنان عبارتند از: توبه كنندگان كه به سوى خدا بر مى گردند و راه او را پيروى مى كنند، و نيز صلحا از پدران و همسران و ذريه ايشان اند. | ||
و دسته دوم عبارتند | و دسته دوم عبارتند از: كسانى كه به جرم كفر ورزيدن به توحيد، اهل عذاب اند. | ||
<span id='link301'><span> | <span id='link301'><span> | ||
ویرایش