۱۷٬۰۵۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيت بودن خلقت انسان و جنبندگان
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
<span id='link162'><span> | <span id='link162'><span> | ||
و خلقت انسان، علاوه بر اين كه موجودى است زمينى و مرتبط به ماده، نوع ديگرى است از خلقت كه با خلقت آسمان ها و زمين، اختلاف دارد. براى اين كه آسمان ها و زمين تنها موجودى مادى هستند، ولى انسان موجودى است مركب از بدنى مادى و تركيب يافته از مواد عنصرى و زمينى كه با مرگ فاسد و متلاشى مى شود، و از چيزى ديگر وراى ماده، چيزى كه از نسج عالم بالا، و مجرد از ماده است، و به همين جهت با مرگ فاسد نمى شود، بلكه در هنگام مرگ، بدن متوفى مى شود. يعنى به تمام و كمال گرفته مى شود، و نزد خدا محفوظ مى ماند. و اين چيز، همان است كه قرآن آن را «روح» ناميده و فرموده: «وَ نَفَختُ فِيهِ مِن رُوحِى». | |||
و خلقت | |||
پس كسى كه در خلقت انسان تدبر و نظر مى كند، در | و نيز بعد از آن كه خلقت انسان از نطفه، و سپس علقه، و آنگاه مضغه، و در آخر تكميل ساختمان بدنى او را ذكر مى كند، مى فرمايد: «ثُمّ أنشَأنَاهُ خَلقاً آخَر». و نيز در باره حقيقت مرگ انسان فرموده: «قُل يَتَوَفّيكُم مَلَكُ المَوتِ الّذِى وُكّلَ بِكُم». | ||
پس كسى كه در خلقت انسان تدبر و نظر مى كند، در حقيقت، در آيتى ملكوتى نظر مى افكند. آيتى وراى آيات مادى. و همچنين است ناظر در خلقت جنبندگان. چون آن ها نيز جان دارند، داراى حيات و شعورند، هرچند از نظر حيات و شعور، و همچنين از نظر تجهيزات بدنى، پایين تر از انسان اند، ولى همۀ آن ها براى كسى كه اهل يقين باشد، آيت اند. و اهل يقين با سير و تفكر در خلقت آن ها، خداى سبحان را مى شناسند، و به وحدانيت و بى شريك بودن او در ربوبيت و الوهيت، پى مى برند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۳۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۳۸ </center> | ||
وَ | «'''وَ اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النّهَارِ ...'''»: | ||
اين قبيل | اين قبيل آيات، جزو آياتى است كه بين زمين و آسمان قرار دارند. آسمان ها، خود آيتى هستند، زمين هم خود آيتى است، و اختلاف شب و روز، آيتى است بين زمين و آسمان. و منظور از اختلاف شب و روز، اختلاف آن دو از نظر كوتاهى و بلندى است. اختلاف منظم كه از آغاز خلقتش تاكنون دگرگونى نيافته، و به طور هماهنگ، فصول چهارگانه بهار و تابستان و پاييز و زمستان را پديد آورده. و اين چهار فصل، در هر ناحيه از نواحى زمين، به هر صورتى كه بوده، اكنون نيز به همان صورت است، و از اين به بعد نيز، به همين منوال مكرر مى شود. اختلافى كه به آن وسيله، خداى سبحان، رزق اهل زمين را تدبير نموده، به ترتيبى صالح رشدشان مى دهد، همچنان كه خودش فرموده: «وَ قَدّرَ فِيهَا أقوَاتَهَا فِى أربَعَةِ أيّام سَوَاءً لِلسّائِلِين». | ||
<span id='link163'><span> | <span id='link163'><span> | ||
==باران رزقى است كه خداوند متعال از آسمان نازل مى كند == | ==باران رزقى است كه خداوند متعال از آسمان نازل مى كند == | ||
