۱۷٬۰۵۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى اين كه در وصف قيامت فرمود: «خَافِضةٌ رَافِعةٌ»
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
و اما اين كه به چه حساب، قيامت، «پايين آورنده» و «بالا برنده» است، بايد گفت كه: اين تعبير، كنايه است از اين كه قيامت، نظام عالَم را زير و رو مى كند. مثلا باطن دل ها را كه در دنيا پنهان بود، ظاهر مى كند، و آثار اسباب - كه در دنيا ظاهر بود، همه مى دانستند آب چه اثرى و آتش چه اثرى دارد - در قيامت پنهان مى شود. يعنى اسباب، به كلّى از اثر مى افتد، و روابط جارى ميان اسباب و مسبّبات به كلّى قطع مى گردد. در دنيا جمعى داراى عزت بودند، و آنان اهل كفر و فسق بودند، كه عزتشان همه جا ظاهر بود، و همچنين جمعى ديگر، يعنى اهل تقوا، ذلّتشان هويدا بود، | و اما اين كه به چه حساب، قيامت، «پايين آورنده» و «بالا برنده» است، بايد گفت كه: اين تعبير، كنايه است از اين كه قيامت، نظام عالَم را زير و رو مى كند. مثلا باطن دل ها را كه در دنيا پنهان بود، ظاهر مى كند، و آثار اسباب - كه در دنيا ظاهر بود، همه مى دانستند آب چه اثرى و آتش چه اثرى دارد - در قيامت پنهان مى شود. يعنى اسباب، به كلّى از اثر مى افتد، و روابط جارى ميان اسباب و مسبّبات به كلّى قطع مى گردد. در دنيا جمعى داراى عزت بودند، و آنان اهل كفر و فسق بودند، كه عزتشان همه جا ظاهر بود، و همچنين جمعى ديگر، يعنى اهل تقوا، ذلّتشان هويدا بود، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۷ </center> | ||
ولى در قيامت، | ولى در قيامت، اثری از عزّت كفّار و فسّاق و نشانه اى از ذلت متقين نمى ماند. | ||
«'''إِذَا رُجَّتِ الاَرْض رَجًّا'''»: | «'''إِذَا رُجَّتِ الاَرْض رَجًّا'''»: | ||
