تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link334'><span>

منظور از «'''وبال امر'''» آثار سوء كفر و فسق آنان است ، و منظور از امر همان كفر و آثار كفر يعنى فسق است .

از آنجا كه مقتضاى اسماى حسنى و صفات علياى مذكور در آيات قبلى اين بود كه خداى عزوجل براى مردم معادى برقرار كند، و آنان را دوباره به سوى خود برگرداند، لذا لازم بود اين مقتضا را اعلام نمايد، و نيز آنچه كه بر مردم لازم است انجام دهند، و آنچه را كه واجب است اجتناب كنند، و خلاصه شرع و دينى را كه لازم است براى تاءمين سعادت معادشان داشته باشند، اعلام بدارد، و چون طرق اين شرع رسالت است لذا لازم بود رسولانى بر اساس انذار از عقاب آخرت و تبشير به ثواب آن و يا بگو بر اساس انذار از خشم خدا و تبشير به رضاى او، گسيل بدارد.

اين آيه علت آن عذاب انقراض و عذاب آخرت را بيان مى كند، و به همين آيه را بدون عطف آورد تا به منزله جوابى از سوالى فرضى باشد، گويا سائلى پرسيده : چرا آن عذابها بر سر آن اقوام نازل شد؟ در جواب فرموده باشد: «'''ذلك '''»، اين نزول عذاب براى آن بود كه آنها چنين و چنان كردند، پس كلمه «'''ذلك '''» اشاره به عذابهايى است كه در آيه قبل ذكر شده بود.

<span id='link335'><span>

==بيان بهانه مشرك كفار در همه اعصار بر عدم پذيرش رسالت الهي ==

و اگر از مساءله آمدن رسولان و دعوت آنان تعبير كرد به جمله «'''كانت تاتيهم - هميشه به سوى آنان مى آمدند'''»، و نيز از كفر كفار و سخنان ايشان تعبير كرد به «'''فقالوا'''» و «'''كفروا'''»، و «'''تولوا'''»، كه به مقابله دلالت بر نداشتن استمرار دارد، بدين جهت بود كه بفهماند كلمه و بهانه كفار در همه اعصار يك چيز بوده و بر سر همان يك كلمه پافشارى هم داشتند، و آن كلمه عبارت بود از عناد و لجبازى ، و بنابر اين ، آيه شريفه در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: «'''تلك القرى نقص عليك من انبائها و لقد جاءتهم رسلهم بالبينات فما كانوا ليومنوا بما كذبوا من قبل كذلك يطبع اللّه على قلوب الكافرين '''».