گمنام

تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۲۹: خط ۱۲۹:
<span id='link52'><span>
<span id='link52'><span>


==وجوه مختلف درباره مراد از اين كه «مساجد» از آنِ خدا است ==
==وجوه مختلف درباره مراد از اين كه «مساجد»، از آنِ خدا است ==
مفسرين در اينكه منظور از «'''مساجد'''» چيست اختلاف كرده اند، بعضى گفته اند: مراد از آن، كعبه است. بعضى گفته اند: مسجد الحرام است . بعضى آن را مسجد الحرام و مسجد الاقصى دانسته اند. و اشكالى كه به اين سه قول وارد است اين است كه كلمه «'''مساجد'''» جمع است ، و با يك مسجد و دو مسجد منطبق نمى شود.
مفسران در اين كه منظور از «مَسَاجد» چيست، اختلاف كرده اند. بعضى گفته اند: مراد از آن، كعبه است. بعضى گفته اند: مسجد الحرام است. بعضى آن را مسجد الحرام و مسجد الاقصى دانسته اند. و اشكالى كه به اين سه قول وارد است، اين است كه كلمه «مَسَاجِد» جمع است، و با يك مسجد و دو مسجد منطبق نمى شود.


بعضى ديگر گفته اند: همه حرم است . اين قول هم بدون دليل حرف زدن است . بعضى گفته اند: همه سطح زمين است ، چون رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) فرمود: «'''همه زمين را براى من مسجد و طهور كردند'''»، اين حديث هم به بيش از اين دلالت ندارد كه امت اسلام مى توانند در هر نقطه از زمين نماز بخوانند، به خلاف آنچه از كيش يهود و نصارى مشهور است كه نمازشان تنها بايد در كنيسه و كليسا واقع شود حديث تنها جواز را مى رساند، و اما اينكه همه زمين را مسجد بخواند تا هر جا كلمه مساجد گفته شد شامل قطعه قطعه هاى سطح زمين گردد چنين دلالتى ندارد.
بعضى ديگر گفته اند: همۀ حرم است. اين قول هم بدون دليل حرف زدن است. بعضى گفته اند: همه سطح زمين است، چون رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرمود: «همۀ زمين را براى من مسجد و طهور كردند». اين حديث هم، به بيش از اين دلالت ندارد كه امت اسلام مى توانند در هر نقطه از زمين نماز بخوانند، به خلاف آنچه از كيش يهود و نصارا مشهور است كه نمازشان، تنها بايد در كنيسه و كليسا واقع شود. حديث تنها جواز را مى رساند، و اما اين كه همه زمين را مسجد بخواند، تا هرجا كلمه «مساجد» گفته شد، شامل قطعه قطعه هاى سطح زمين گردد، چنين دلالتى ندارد.


بعضى هم گفته اند: مراد از آن نمازها است كه جز براى خدا خوانده نمى شود، اين نيز بدون دليل سخن گفتن است.
بعضى هم گفته اند: مراد از آن، نمازها است كه جز براى خدا خوانده نمى شود. اين نيز، بدون دليل سخن گفتن است.


و از امام جواد (عليه السلام ) روايت شده كه مراد از مساجد اعضاى هفتگانه بدن آدمى است كه در هنگام سجده بايد روى زمين قرار گيرد و عبارتند از: پيشانى ، دو كف دست ، دو سر زانو و دو سر انگشتان بزرگ پا، كه روايتش به زودى در بحث روايتى از نظر شما خواهد گذشت ان شاء الله ، و همين معنا از سعيد بن جبير و فراء و زجاج نيز نقل شده .
و از امام جواد «عليه السلام» روايت شده كه: مراد از «مساجد»، اعضاى هفتگانه بدن آدمى است كه در هنگام سجده بايد روى زمين قرار گيرد و عبارتند از: پيشانى، دو كف دست، دو سرِ زانو، و دو سرِ انگشتان بزرگ پا، كه روايتش به زودى، در بحث روايتى از نظر شما خواهد گذشت إن شاء الله، و همين معنا از سعيد بن جبير و فراء و زجاج نيز نقل شده.


و اما با در نظر گرفتن اين حديث آنچه به نظر ما مناسبتر است اين است كه بگوييم : مراد از ((براى خدا بودن مواضع سجده از انسان اين است كه مواضع هفتگانه سجود تشريعا به خدا اختصاص دارد (نه اينكه غير از اين هفت عضو از بدن انسان ملك خدا نيست . نه ، همه ملك تكوينى خدا هست و اين هفت عضو تشريعا هم از آن خداست ) و مراد از «'''دعاء'''» كه فرموده «'''پس غير خدا را نخوانيد'''» نيز همان سجده است ، چون روشن ترين مظاهر و مصاديق عبادت و يا خصوص نماز همان سجده است ، و اصلا نماز به خاطر سجده است ، كه عبادت ناميده مى شود.
و اما با در نظر گرفتن اين حديث آنچه به نظر ما مناسب تر است، اين است كه بگوييم: مراد از «براى خدا بودن» مواضع سجده از انسان، اين است كه مواضع هفتگانه سجود، تشريعا به خدا اختصاص دارد (نه اين كه غير از اين هفت عضو از بدن انسان، مِلك خدا نيست. نه، همه مِلك تكوينى خدا هست و اين هفت عضو، تشريعا هم از آنِ خداست). و مراد از «دعا» - كه فرموده «پس غير خدا را نخوانيد» - نيز همان سجده است. چون روشن ترين مظاهر و مصاديق عبادت و يا خصوص نماز، همان سجده است، و اصلا نماز به خاطر سجده است، كه عبادت ناميده مى شود.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۷۸ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۷۸ </center>
و معناى آيه اين است كه : بگو به من وحى شده كه چند نفر جنى چنين و چنان كردند، و نيز به من وحى شده كه اعضاى سجده مختص به خداى تعالى است ، پس سجده را تنها براى خدا كنيد، و اين اعضا را در سجده براى او بكار بنديد - و يا او را تنها با اين اعضا عبادت كنيد - و سجده مكنيد و يا عبادت مكنيد غير او را.
و معناى آيه اين است كه: بگو به من وحى شده كه چند نفر جنّى، چنين و چنان كردند، و نيز به من وحى شده كه اعضاى سجده مختص به خداى تعالى است. پس سجده را تنها براى خدا كنيد، و اين اعضا را در سجده براى او به كار بنديد - و يا او را تنها با اين اعضا عبادت كنيد - و سجده مكنيد و يا عبادت مكنيد غير او را.
<span id='link53'><span>
<span id='link53'><span>


۱۷٬۰۷۲

ویرایش