النبإ ٨: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link166 | آيات ۱ - | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link166 | آيات ۱ - ۱۶ سوره نبأ]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link167 | بيان محتواى كلى سوره مباركه | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link167 | بيان محتواى كلى سوره مباركه نبأ]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link168 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link168 | مقصود از «خبر عظيم»، روز بعث و قيامت بوده است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link169 | مراد از اختلاف | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link169 | مراد از اختلاف مشركان درباره معاد]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link170 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link170 | استدلال بر ثبوت بعث و جزا، مستفاد از آيات: «ألم نَجعَل الأرضَ مِهَاداً...»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link171 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link171 | معناى اين كه فرمود: «كوه ها را ميخ قرار داديم» و «ازواج خلقتان كرديم»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link172 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link172 | معناى اين كه فرمود: خوابتان را «سبات»، و شب را «لباس»، و روز را «معاش» قرارداديم]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link173 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link173 | رواياتى در بيان برخى آيات گذشته]] | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۳۰
| کپی متن آیه |
|---|
| وَ خَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجاً |
ترجمه
| النبإ ٧ | آیه ٨ | النبإ ٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَزْوَاجاً»: جمع زَوْج، جفتها (نگا: فاطر / ، زخرف / ). حال است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۶ سوره نبأ
- بيان محتواى كلى سوره مباركه نبأ
- مقصود از «خبر عظيم»، روز بعث و قيامت بوده است
- مراد از اختلاف مشركان درباره معاد
- استدلال بر ثبوت بعث و جزا، مستفاد از آيات: «ألم نَجعَل الأرضَ مِهَاداً...»
- معناى اين كه فرمود: «كوه ها را ميخ قرار داديم» و «ازواج خلقتان كرديم»
- معناى اين كه فرمود: خوابتان را «سبات»، و شب را «لباس»، و روز را «معاش» قرارداديم
- رواياتى در بيان برخى آيات گذشته
تفسیر نور (محسن قرائتی)
أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً «6» وَ الْجِبالَ أَوْتاداً «7» وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً «8» وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً «9» وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً «10» وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً «11»
آيا زمين را بستر قرار نداديم؟ و كوهها را (همچون) ميخها؟ و شما را جفت آفريديم. و خواب را مايه آرامش شما قرار داديم. و شب را پوششى ساختيم. و روز را وقت تلاش و معاش قرار داديم.
نکته ها
«اوتاد» جمع «وتد» به معناى ميخ است و تشبيه كوه به ميخ، از معجزات علمى قرآن است. ريشه كوهها در عمق زمين، مانع حركت لايه‌هاى زمين و وقوع زلزله‌هاى دائمى است. كوهها همچون ميخ، چند برابر آنچه در بيرون‌اند، در دل زمين فرورفته‌اند، بگذريم كه كوهها منافع ديگرى نيز دارند: حافظ برفها براى تابستان، مانع تند بادها، علامت و نشانه راهها، محل معادن و سنگها و غارها و عامل ايجاد درّه‌ها هستند كه هر يك در جاى خود براى زندگى ضرورى است.
«سبات» به معناى قطع كار و تعطيل كردن آن است كه موجب آسايش و آرامش جسم و روان مى‌شود.
پیام ها
1- مشت نمونه خروار است. مطالعه در هستى، بهترين راه خداشناسى و معادشناسى است. أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً ...
2- انسان در دادگاه عقل و وجدان خدا پرست است و مى‌توان از وجدان او درباره قدرت الهى سوال كرد. «أَ لَمْ نَجْعَلِ»
3- از قدرت خداوند به آفرينش زمين و آسمان و ديگر پديده‌هاى طبيعى، به قدرت او براى برپايى قيامت، استدلال كنيد. الْأَرْضَ ... الْجِبالَ ... اللَّيْلَ ... النَّهارَ ...
4- پس از طرد افكار باطل، بر عقايد حقتان استدلال كنيد. كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ... أَ لَمْ نَجْعَلِ
جلد 10 - صفحه 361
5- اگر روحيه لجاجت نباشد، انسان از همين زمين و زمان و خواب و خوراك مى‌تواند درس بگيرد. الْأَرْضَ ... اللَّيْلَ ... النَّهارَ ...
6- قدرت و حكمت الهى در آفرينش ما و هستى، دليل آن است كه ما را با مرگ رها نخواهد كرد. خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً ... نَوْمَكُمْ سُباتاً ... النَّهارَ مَعاشاً
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً «8»
وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً: و آيا نيافريديم شما را جفت جفت يعنى زن و مرد تا مستأنس شويد به يكديگر و نسل شما باقى ماند؟ يا شما را انواع مختلفه آفريديم سياه و سفيد و سرخ و زرد و دراز و كوتاه و خوب و زشت و هر يكى را زبانى ديگر و لهجه ديگر.
جلد 14 - صفحه 12
نعمت چهارم:
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
عَمَّ يَتَساءَلُونَ «1» عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ «2» الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ «3» كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ «4»
ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ «5» أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً «6» وَ الْجِبالَ أَوْتاداً «7» وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً «8» وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً «9»
وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً «10» وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً «11» وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً «12» وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً «13» وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً «14»
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً «15» وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً «16»
ترجمه
از چه سؤال ميكنند از يكديگر
از خبر بزرگى
كه آنان در آن اختلاف دارند
نه چنين است زود است كه بدانند
پس نه چنين است زود است كه بدانند
آيا قرار نداديم زمين را فرشى گسترده
و كوهها را ميخها
و آفريديم شما را جفتها مرد و زن
و قرار داديم خوابتان را آسايش
و قرار داديم شب را پوشش
و قرار داديم روز را وقت معيشت
و بنا كرديم بالاى سر شما هفت طبقه محكم
و قرار داديم چراغى درخشان
و فرو فرستاديم از ابرهاى متراكم بفشار بر يكديگر آب ريزان پى در پى را
تا بيرون آوريم بآن حبوبات و گياه را
و بوستانهائى كه بهم پيچيده باشد درختان آنها.
تفسير
گفته‌اند بعد از بعثت حضرت ختمى مرتبت و اخبار او از توحيد خدا و حشر مردم در روز جزا و تلاوت آيات قرآن كفّار مكه از يكديگر بر سبيل تعجّب و انكار سؤال مينمودند كه اين چه سخنانى است محمّد ميگويد لذا خداوند براى اهميّت دادن بقضيّه و آنچه از آن سؤال مينمودند ميفرمايد از چه امر اين مردم از يكديگر سؤال ميكنند و بيان ميفرمايد از خبر بزرگى كه در آن اختلاف دارند و عمّ در اصل عن ما بوده نون قلب بميم و در ميم ادغام شده و الف براى اتّصال ما بحرف جرّ حذف شده و گفته‌اند عمده نظر آنها باخبار پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از اوضاع
جلد 5 صفحه 331
قيامت بوده ولى در روايات ائمه اطهار نبأ عظيم بولايت امير المؤمنين عليه السّلام و وجود مبارك آنحضرت تفسير شده و آنكه نبأ و آيتى بزرگتر از او نيست و آنكه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بآن تصريح نموده و ظاهرا نبأ عظيم شامل است تمام معارف حقّه را از توحيد و عدل و نبوّت و امامت و معاد روز قيامت و آنچه را مورد اختلاف است در بين مردم و در روايات بيان مصداق شده كه اختصاص بمعاد داده نشود و اختلاف در مقام امير المؤمنين عليه السّلام بيشتر از ساير معارف حقّه شده لذا با آنحضرت انسب است و بعدا خداوند منع فرموده سؤال از يكديگر را و به اشاره وعده مجازات بر آن داده چون فرموده نه چنين است كه تصوّر نموده‌اند بعد از اين ميدانند كه حق است آنچه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از آن خبر داده و باز تأكيد فرموده اينمعنى را براى مبالغه و بكلمه ثمّ اشاره فرموده به اشدّيّت وعيد دوّم از اوّل و محتمل است اوّل اشاره ببعد از مرگ باشد و دوم اشاره بقيامت و بيان فرموده آيات توحيد و قدرت كامله خود را باين تقريب كه آيا قرار نداديم زمين را بساط گسترده مهيّا براى سكونت و آرامش و تصرّفات شما و نگردانيديم كوهها را ميخهاى محكم زمين تا متزلزل و متمايل به اطراف نگردد و آفريديم شما را جفتها مرد و زن تا با يكديگر مأنوس شويد و نسل شما در زمين باقى بماند و قرار داديم خواب شما را قاطع حس و حركت براى آسايش و استراحت و قرار داديم شب را براى شما مانند پوششى كه مستور دارد شما را از انظار يكديگر اگر بخواهيد از هم مخفى شويد و قمّى ره نقل فرموده كه قرار ميدهد شب را لباس براى روز و قرار داديم روز را وقت معيشت يعنى طلب معاش حلال براى شما و قرار داديم در بالاى سر شما هفت سقف محكم معظم مبرم را كه بمرور ايّام كهنه و خراب نگردد و قرار داديم خورشيد را چراغى پر نور و درخشان و با حرارت كه منافع آن بيشمار است و نازل نموديم از ابرهاى متراكم بفشار بر يكديگر باران شديد پى در پى را تا بيرون آوريم بسبب آن حبوباتى را كه ارزاق مردم است و روئيدنيهائى را كه خوراك حيوانات است و باغهائى را كه درختان سبز و خرّم آن سر در گريبان يكديگر كرده و بهم پيچيده شده‌اند اينها همه براى آنستكه شما بوظائف خود عمل نمائيد و مستحق مقام
جلد 5 صفحه 332
برترى شويد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ خَلَقناكُم أَزواجاً «8»
از ابتداء که خلقت بشر فرمود آدم صفي اللّه را حوا را از آن آفريد که ميفرمايد:
تعالي‌‌که‌وَ خَلَقناكُم أَزواجاً از فاضل طينت آدم نه از ضلع آن که بعضي گفتند: پس از آن بر دو پسر آدم حوريه آمد و از اينها پسران و دختران بسيار بوجود آمدند و دختران هر يك را بپسران ديگري دادند که دختر عمو و پسر عمو بودند نه آنچه مجوس گفتند که دختران آدم را بپسران او دادند که جمع بين خواهر و برادر باشد و در تمام شرايع حرام بوده بلكه از نوع حيوانات و از طايفه جن هم نر و ماده خلق فرمود که نسل آنها تا دامنه قيامت باقي باشد و اشكال به اينكه بشر که جسم مادي خاكي است چگونه ميشود با حوريه مجتمع شود! جوابش اينكه همين بشر با همين جسم خاكي در بهشت با حوريه‌هاي بهشت مجتمع ميشوند.
جلد 17 - صفحه 352
سؤال: بناء علي هذا پس بايد در بهشت هم توليد و تناسل باشد!.
جواب: اغذيه بهشت فضولات مثل بول و غائط ندارد و مني از فضولات است نطفه نيست که در رحم قرار گيرد فقط التذاذ است چنانچه در بهشت با مؤمنات و زنهاي بهشتي هم مجتمع ميشوند که از همين جنس مادي هستند و توليد و تناسلي ندارند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 8)- بعد از بیان این دو نمونه از مواهب و آیات آفاقی به سراغ مواهب درونی وجودی انسان و آیات انفسی می‌رود، می‌فرماید: «و شما را به صورت زوجها آفریدیم» (و خلقناکم ازواجا).
«ازواج» جمع «زوج» به معنی جفت، و جنس «مذکر و مؤنث» است، و آفرینش انسان از این دو جنس علاوه بر این که ضامن بقای نسل اوست، سبب آرامش جسم و جان او محسوب می‌شود، چنانکه در آیه 21 سوره روم می‌خوانیم: «از نشانه‌های (عظمت) خداوند این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید، تا در کنار آنها آرامش بیابید، و در میان شما محبت و رحمت قرار داد.»
نکات آیه
۱ - خداوند، آفریدگار تمامى انسان ها است. (و خلقنکم)
۲ - پیدایش دو جنس مرد و زن در نوع انسان، کار خداوند و نشان قدرت او است. (أزوجًا) «أزواجاً» حال براى ضمیر «کم» در «خلقناکم» است. در این صورت مفاد آیه چنین مى شود: خداوند شما را با حالت زوجیت و دو جنس بودن آفرید.
۳ - وجود دو جنس مرد و زن در نوع انسان، از نعمت هاى خداوند به او است. (و خلقنکم أزوجًا)
۴ - توجه به آفرینش انسان و تداوم نسل او در زمین، زمینه ساز پذیرش معاد است. (عمّ یتساءلون ... و خلقنکم أزوجًا) در آیه دو چیز به عنوان دلیل بر معاد ذکر شده است; خلقت انسان ها و زوجیت آنان; یعنى، چنین آفریده اى نمى تواند معاد نداشته باشد.
۵ - آفرینش انسان و تداوم بخشى به نسل او در زمین، داراى هدفى مشخص (ألم نجعل الأرض مهدًا ... و خلقنکم أزوجًا)
۶ - رسیدن انسان به هدف آفرینشِ خود، در گرو معاد او است. (عن النبأ العظیم ... و خلقنکم)
موضوعات مرتبط
- انسان: اهداف خلقت انسان ۶; تداوم نسل انسان ۴; خالق انسان ها ۱; قانونمندى تداوم نسل انسان ها ۵; قانونمندى خلقت انسان ها ۵; منشأ زوجیت انسان ها ۲
- ایمان: زمینه ایمان به معاد ۴
- جهنمیان: ازدیاد عذاب جهنمیان ۷
- خدا: افعال خدا ۲; خالقیت خدا ۱; نشانه هاى قدرت خدا ۲; نعمتهاى خدا ۳
- ذکر: آثار ذکر خلقت انسان ۴
- کیفر: تناسب کیفر با گناه ۷
- معاد: نقش معاد ۶
- نعمت: نعمت زوجیت انسان ها ۳
منابع
