روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۷۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن منصور بن يونس عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ لَيَشْرَبُ اَلشَّرْبَةَ مِنَ اَلْمَاءِ فَيُوجِبُ اَللَّهُ لَهُ بِهَا اَلْجَنَّةَ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُ لَيَأْخُذُ اَلْإِنَاءَ فَيَضَعُهُ‏ عَلَى فِيهِ فَيُسَمِّي‏ ثُمَّ يَشْرَبُ فَيُنَحِّيهِ وَ هُوَ يَشْتَهِيهِ فَيَحْمَدُ اَللَّهَ ثُمَّ يَعُودُ فَيَشْرَبُ ثُمَّ يُنَحِّيهِ فَيَحْمَدُ اَللَّهَ ثُمَّ يَعُودُ فَيَشْرَبُ ثُمَّ يُنَحِّيهِ فَيَحْمَدُ اَللَّهَ فَيُوجِبُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا لَهُ‏ اَلْجَنَّةَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۹۵

فرمود: به راستى مردى از شماها شربت آبى نوشد و خدا به وسيله آن بهشت را بر او واجب كند، سپس فرمود: جام را بگيرد و بر لبش نهد و نام خدا برد، سپس آن را دور كند و حمد خدا گويد با اين كه هنوزش مى‏خواهد، سپس باز بنوشد و آن را دور كند و حمد خدا كند، سپس باز بنوشد و آن را دور كند و حمد خدا كند و خدا عز و جل بدان بهشت را بر او واجب كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۵۲

امام صادق عليه السلام فرمود: مردى از شما شربتى آب مينوشد و خدا بهشت را بدان سبب براى او واجب ميكند، سپس فرمود: او ظرف را بر دهانش ميگذارد و بسم اللَّه ميگويد و آنگاه مى‏آشامد سپس دور ميبرد با آنكه اشتها دارد، پس خدا را حمد ميكند، باز برميگردد و مى‏آشامد، دوباره دور ميبرد و حمد خدا ميگويد سپس برميگردد و مى‏آشامد، باز دور ميبرد و حمد خدا ميكند، خداى عز و جل بهشت را بدين سبب برايش واجب ميكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۶۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از منصور بن يونس، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه مردى از شما شربت آبى مى‏نوشد، بعد از آن خدا را حمد مى‏كند؛ پس خدا از برايش به همان شربتِ آب، بهشت را واجب مى‏گرداند». بعد از آن فرمود كه: «كسى ظرف آب را مى‏گيرد و آن را بر دهان خويش مى‏گذارد و بسم اللَّه مى‏گويد و آب مى‏نوشد؛ پس آن ظرف را از دهان دور مى‏سازد با آنكه هنوز سيراب نشده و خواهش آن دارد؛ پس خدا را حمد مى‏كند و برمى‏گردد و مى‏نوشد، و باز آن از دهان دور مى‏سازد و خدا را حمد مى‏كند و باز مى‏گردد و مى‏نوشد، و باز آن را دور مى‏سازد و خدا را حمد مى‏كند؛ پس خداى عز و جل به آن شربتِ آب، بهشت را از برايش واجب مى‏گرداند».