روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوفِ وَ الزَّلَازِلِ وَ الرِّيَاحِ وَ الظُّلَمِ وَ عِلَّتِهَا

و قال الصادق ع :

إِنَ‏ ذَا اَلْقَرْنَيْنِ‏ لَمَّا اِنْتَهَى إِلَى اَلسَّدِّ جَاوَزَهُ فَدَخَلَ فِي اَلظُّلُمَاتِ فَإِذَا هُوَ بِمَلَكٍ قَائِمٍ عَلَى جَبَلٍ طُولُهُ خَمْسُمِائَةِ ذِرَاعٍ فَقَالَ لَهُ اَلْمَلَكُ يَا ذَا اَلْقَرْنَيْنِ‏ أَ مَا كَانَ خَلْفَكَ مَسْلَكٌ فَقَالَ لَهُ‏ ذُو اَلْقَرْنَيْنِ‏ مَنْ أَنْتَ قَالَ أَنَا مَلَكٌ مِنْ مَلاَئِكَةِ اَلرَّحْمَنِ مُوَكَّلٌ بِهَذَا اَلْجَبَلِ وَ لَيْسَ مِنْ جَبَلٍ خَلَقَهُ اَللَّهُ إِلاَّ وَ لَهُ عِرْقٌ مُتَّصِلٌ بِهَذَا اَلْجَبَلِ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُزَلْزِلَ مَدِينَةً أَوْحَى إِلَيَّ فَزَلْزَلْتُهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: همان ذو القرنين چون به سدّ رسيد و آن را ساخته و از آن گذشت و به درون جهان تاريكى و ظلمات رفت ناگاه فرشته‏اى را ديد كه بر بالاى كوهى ايستاده و بلندى آن تا آنجا پانصد ذراع بود، پس آن فرشته به ذو القرنين گفت: اى ذو القرنين آيا هيچ راهى ديگر نداشتى كه به اينجا پاى نهادى؟ ذو القرنين از او پرسيد: تو كيستى؟ گفت: من فرشته‏اى از فرشتگان خداوند رحمان هستم كه بر اين كوه گماشته شده‏ام، و هيچ كوهى از كوهها نيست كه خداوند آن را آفريده باشد مگر اينكه رگى از آن به اين كوه (كه من مأمور آنم) متّصل باشد، و هر گاه خداوند عزّ و جلّ اراده فرمايد كه شهرى را بلرزاند بمن وحى ميفرمايد و من آن را ميلرزانم. مصنّف كتاب- رحمه اللَّه- فرمايد: زلزله به ترتيب و علّت ديگرى (غير از آنچه در اين خبر آمد) نيز وقوع مى‏يابد.