روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ رَسُولِ اللَّهِ ص الَّتِي قَبَضَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَلَيْهَا

قال ابو جعفر ع :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ لاَ يُصَلِّي مِنَ اَلنَّهَارِ شَيْئاً حَتَّى تَزُولَ اَلشَّمْسُ فَإِذَا زَالَتْ‏ صَلَّى ثَمَانِيَ رَكَعَاتٍ وَ هِيَ صَلاَةُ اَلْأَوَّابِينَ تُفَتَّحُ فِي تِلْكَ اَلسَّاعَةِ أَبْوَابُ اَلسَّمَاءِ وَ يُسْتَجَابُ اَلدُّعَاءُ وَ تَهُبُّ اَلرِّيَاحُ وَ يَنْظُرُ اَللَّهُ إِلَى خَلْقِهِ فَإِذَا فَاءَ اَلْفَيْ‏ءُ ذِرَاعاً صَلَّى اَلظُّهْرَ أَرْبَعاً وَ صَلَّى بَعْدَ اَلظُّهْرِ رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ أُخْرَاوَيْنِ‏ ثُمَّ صَلَّى اَلْعَصْرَ أَرْبَعاً إِذَا فَاءَ اَلْفَيْ‏ءُ ذِرَاعاً ثُمَّ لاَ يُصَلِّي بَعْدَ اَلْعَصْرِ شَيْئاً حَتَّى تَئُوبَ اَلشَّمْسُ فَإِذَا آبَتْ وَ هُوَ أَنْ تَغِيبَ صَلَّى اَلْمَغْرِبَ ثَلاَثاً وَ بَعْدَ اَلْمَغْرِبِ أَرْبَعاً ثُمَّ لاَ يُصَلِّي شَيْئاً حَتَّى يَسْقُطَ اَلشَّفَقُ فَإِذَا سَقَطَ اَلشَّفَقُ صَلَّى اَلْعِشَاءَ ثُمَّ أَوَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِلَى فِرَاشِهِ وَ لَمْ يُصَلِّ شَيْئاً حَتَّى يَزُولَ نِصْفُ اَللَّيْلِ فَإِذَا زَالَ نِصْفُ اَللَّيْلِ صَلَّى ثَمَانِيَ رَكَعَاتٍ وَ أَوْتَرَ فِي اَلرُّبُعِ اَلْأَخِيرِ مِنَ اَللَّيْلِ بِثَلاَثِ رَكَعَاتٍ فَقَرَأَ فِيهِنَ‏ فَاتِحَةَ اَلْكِتَابِ‏ وَ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ وَ يَفْصِلُ بَيْنَ اَلثَّلاَثِ بِتَسْلِيمَةٍ وَ يَتَكَلَّمُ وَ يَأْمُرُ بِالْحَاجَةِ وَ لاَ يَخْرُجُ مِنْ مُصَلاَّهُ حَتَّى يُصَلِّيَ اَلثَّالِثَةَ اَلَّتِي يُوتِرُ فِيهَا وَ يَقْنُتُ فِيهَا قَبْلَ اَلرُّكُوعِ ثُمَّ يُسَلِّمُ وَ يُصَلِّي رَكْعَتَيِ اَلْفَجْرِ قُبَيْلَ اَلْفَجْرِ وَ عِنْدَهُ وَ بُعَيْدَهُ ثُمَّ يُصَلِّي رَكْعَتَيِ اَلصُّبْحِ وَ هُوَ اَلْفَجْرُ إِذَا اِعْتَرَضَ اَلْفَجْرُ وَ أَضَاءَ حُسْناً فَهَذِهِ صَلاَةُ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ اَلَّتِي قَبَضَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۹

امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در روز هيچ نمازى بجا نمى‏آورد تا هنگام زوال آفتاب، و چون آفتاب از خط نصف النهار ميگذشت هشت ركعت نماز (نافله ظهر) كه آن را نماز اوّابين ميناميد بجا مى‏آورد، در اين ساعت است كه درهاى آسمان گشوده مى‏شود و دعاها مستجاب ميگردد، و بادهاى رحمت الهى (يا بادهاى مفيد براى خلائق مثل باد شرطه و غيره) وزيدن آغاز ميكند، و خداوند سبحان نظر شفقت و مرحمت به آفريدگان ميافكند، و چون سايه يك ذراع (يا دو قدم) ميگذشت چهار ركعت نماز ظهر را ميخواند و بعد از ظهر نيز دو ركعت نماز ميگزارد، و بعد از آن (با فاصله) دو ركعت نماز ديگر بجا مى‏آورد، سپس هنگامى كه سايه يكذراع ديگر ميگذشت چهار ركعت نماز عصر را ميخواند. پس از آن ديگر نمازى نميخواند تا غروب آفتاب، و چون آفتاب غروب ميكرد يعنى آفتاب از نظرها پنهان ميشد (مقارن پديد آمدن حمره مشرقيّه) ابتدا سه ركعت نماز شام يا مغرب را بجا مى‏آورد و پس از آن چهار ركعت ديگر (نافله مغرب) بجا مى‏آورد، و بعد تا موقعى كه شفق (يا سرخى پديد آمده در آسمان در جانب مغرب) بر طرف شده ديگر نمازى نميخواند، و وقتى شفق از بين ميرفت نماز عشاء (يا نماز خفتن) را بجا مى‏آورد، سپس رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله ببستر يا خوابگاه خود رفته و تا نيمه شب ديگر هيچ نمازى نميخواند، و وقتى نيمه شب ميگذشت هشت ركعت (نماز شب) ميگذارد و در ربع آخر شب سه ركعت نماز وتر (دو ركعت بنام شفع و يك ركعت بنام وتر) بجا مى‏آورد و در آن سه ركعت سوره حمد و قل هو اللَّه أحد را ميخواند و ميان سه ركعت را با سلام فاصله ميفرمود، و سخن ميگفت و اگر كارى داشت بدان امر ميفرمود، و از مصلّاى خود بيرون نميرفت تا ركعت سوّم وتر را بجا مى‏آورد، و در آن ركعت پيش از ركوع قنوت ميخواند، پس سلام ميداد و دو ركعت نافله صبح را اندكى پيش از فجر و گاه همزمان با آن و گاه اندكى پس از آن بجا مى‏آورد، بعد دو ركعت نماز صبح را در صبح صادق كه سفيدى در عرض افق پديدار گشته و خوب روشن ميگشت ميخواند، اين نمازى بود كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هنگامى كه خداوند عزّ و جلّ از آن حضرت قبض روح فرمود بر آن مداومت داشت.