ارْکُض: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/ارْکُض | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/ارْکُض | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۶: | خط ۷: | ||
*[[ریشه رکض | رکض]] (۳ بار) [[کلمه با ریشه:: رکض| ]] | *[[ریشه رکض | رکض]] (۳ بار) [[کلمه با ریشه:: رکض| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
به فتح (ر) پا به زمين زدن راغب گويد: آن زدن پا به زمين است هر گاه به سوار نسبت داده شود منظور دواندن اسب است مثل ركضت الفرس. و چون به راه رونده نسبت داده شود منظور راه رفتن است [ص:42]. پاى خود را به زمين زن و با پايت راه برو اين (چشمه) شستشو گاه است و خنك و آشاميدنى است. به نظر مىآيد كه ايّوب طاقت راه رفتن نداشت و خدا به وى توجّه فرموده و نيرو داد و فرمود پا به زمين زن. * [انبياء:12]. مراد از ركض در آيه فرار كردن و گريختن است يعنى چون عذاب ما را احساس كردند آنگاه از ديارشان مىگريختند نگريزيد... | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, عَذَاب:52, بِرِجْلِک:46, هٰذَا:40, بِنُصْب:40, الشّيْطَان:34, مُغْتَسَل:34, مَسّنِي:28, بَارِد:28, أَنّي:22, شَرَاب:16, رَبّه:16, وَهَبْنَا:10, نَادَى:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::ارْکُض]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۰۱
«ارْکُض» از مادّه «رکض» (بر وزن مکث) به معناى کوبیدن پا بر زمین، و گاه، به معناى دویدن آمده است; و در اینجا به معناى اول است.
ریشه کلمه
- رکض (۳ بار)
قاموس قرآن
به فتح (ر) پا به زمين زدن راغب گويد: آن زدن پا به زمين است هر گاه به سوار نسبت داده شود منظور دواندن اسب است مثل ركضت الفرس. و چون به راه رونده نسبت داده شود منظور راه رفتن است [ص:42]. پاى خود را به زمين زن و با پايت راه برو اين (چشمه) شستشو گاه است و خنك و آشاميدنى است. به نظر مىآيد كه ايّوب طاقت راه رفتن نداشت و خدا به وى توجّه فرموده و نيرو داد و فرمود پا به زمين زن. * [انبياء:12]. مراد از ركض در آيه فرار كردن و گريختن است يعنى چون عذاب ما را احساس كردند آنگاه از ديارشان مىگريختند نگريزيد...
کلمات نزدیک مکانی
وَ عَذَاب بِرِجْلِک هٰذَا بِنُصْب الشّيْطَان مُغْتَسَل مَسّنِي بَارِد أَنّي شَرَاب رَبّه وَهَبْنَا نَادَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
