عبس ٤١: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=دستخوش سازدش پریشانی | |-|معزی=دستخوش سازدش پریشانی | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره عبس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره عبس | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::41|٤١]] | قبلی = عبس ٤٠ | بعدی = عبس ٤٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::2|٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«قَتَرَةٌ»: ابر تیره و سیاه (نگا: المصحف المیسّر). دودگونهای از هول و هراس و غم و اندوه، رخساره را میپوشاند (نگا: معجمالفاظ القرآن الکریم). همچنین (نگا: یونس / ). | «قَتَرَةٌ»: ابر تیره و سیاه (نگا: المصحف المیسّر). دودگونهای از هول و هراس و غم و اندوه، رخساره را میپوشاند (نگا: معجمالفاظ القرآن الکریم). همچنین (نگا: یونس / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۴
ترجمه
عبس ٤٠ | آیه ٤١ | عبس ٤٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«قَتَرَةٌ»: ابر تیره و سیاه (نگا: المصحف المیسّر). دودگونهای از هول و هراس و غم و اندوه، رخساره را میپوشاند (نگا: معجمالفاظ القرآن الکریم). همچنین (نگا: یونس / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۷ - ۴۲، سوره عبس
- معناى آيه ((قتل الانسان ما اكفره )) و مراد از كفر در آن
- نفى عذر از بشر در كفر ورزيدن و استكبارش ، با بيان حقارت و ناچيزى مبداء خلقت اوو...
- اشاره به عدم منافات اينكه خلقت و تقدير از ناحيه خدا است با مختار بودن انسان
- مراد از اينكه فرمود خدا انسان را اقبار (دفن ) كرد ثم امانه فاقبره
- معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
- معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
- اشاره به شدت و سختى روز قيامت به نحوى كه انسان حتى از كسان و نزديكانش مىگريزد
- سيماى كفار و اهل شقاوت در قيامت
- (روايتى درباره : ((قتل الانسان ما اكفره ))،جهل ابوبكر و عمر به معناى ((ابا)) شدت روز قيامت و...)
نکات آیه
۱ - چهره برخى از اهل محشر، در غبارى سیاه و دودآسا فرو رفته، آثار افسردگى و اندوه از سر و روى آنان خواهد بارید. (ترهقها قترة) «رَهق»; یعنى، فراگرفتن و پوشاندن و «قَتَرة» غبارى است که مانند دود، سیاه فام باشد (لسان العرب). هم چنین به هر اندوهى که رخسار انسان را فرا گیرد «قَتَر» گفته مى شود. (مقاییس اللغة)
۲ - روسیاهى در قیامت، فرجام بى نیاز دیدن خود از پند و اندرز قرآن (أمّا من استغنى ... کلاّ إنّها تذکرة ... ترهقها قترة) ارتباط این آیه با آیات آغاز سوره، گویاى برداشت یاد شده است.
موضوعات مرتبط
- روسیاهان: افسردگى اخروى روسیاهان ۱; اندوه اخروى روسیاهان ۱
- قرآن: فرجام بى نیازى از قرآن ۲
- قیامت: عوامل روسیاهى در قیامت ۲; ویژگیهاى قیامت ۱