الصافات ٤١: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=که آنان را است روزیی دانسته | |-|معزی=که آنان را است روزیی دانسته | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::41|٤١]] | قبلی = الصافات ٤٠ | بعدی = الصافات ٤٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مَعْلُومٌ»: مشخّص. ویژه. یعنی دارای صفات مخصوص به خود. مراد مواهب توصیف ناشدنی و غیرقابل درک بهشت است. | «مَعْلُومٌ»: مشخّص. ویژه. یعنی دارای صفات مخصوص به خود. مراد مواهب توصیف ناشدنی و غیرقابل درک بهشت است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۷
ترجمه
الصافات ٤٠ | آیه ٤١ | الصافات ٤٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مَعْلُومٌ»: مشخّص. ویژه. یعنی دارای صفات مخصوص به خود. مراد مواهب توصیف ناشدنی و غیرقابل درک بهشت است.
تفسیر
- آيات ۱۲ - ۷۰ سوره صافات
- حكايت استهزاء مشركين آيات خدا و دعوت پيامبر را و استبعادشان رستاخير خود و پدرانشانرا
- اشاره به وجه تسميه قيامت به يوم الفصل
- مراد از الذين ظلموا در آيه : احشرواالذين ظلموا...
- ازواج و ماكانوا يعبدون من دون الله
- وجه تعبير به هدايت در فاهدوهم الى صراط الجحيم
- مراد از سؤ ال در وقنوهم انهم مسؤ ولون سؤ ال از چيست ؟
- اعتراض كفار به بزرگان و رهبران خود در قيامت كه شما باعث گمراهى ما بوديد و جوابرؤ ساى كفر به پيروان خود
- تابع و متبوع در عذاب مشتركند
- مقصود از عبادالله المخلصين و اينكه رزق معلوم دارند و...
- توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى مخلصين آماده مى شود.
- گفتگوى اهل بهشت با يكديگر
- شجره زقوم و وصف آن
- رواياتى درباره مسؤ ول بودن انسان ، و درذيل برخى آيات گذشته
نکات آیه
۱ - بندگان مخلص خدا، بهره مند از رزق و روزى ویژه و ممتاز الهى (إلاّ عباد اللّه المخلصین . أولئک لهم رزق معلوم) بیشتر مفسران برآنند که مقصود از «رزق معلوم»، روزى مخصوص و تعیین شده براى بندگان خالص است; مانند آیه «و ما منّا إلاّ له مقام معلوم»، (همین سوره، آیه ۱۶۴- ).
۲ - بندگان مخلص خدا، برخوردار از مقام و منزلتى بلند در پیشگاه خداوند (أولئک لهم رزق معلوم) اشاره کردن به بندگان خالص خدا با اسم اشاره بعید (اولئک) - با آن که در آیه پیش از آنان سخن گفته شد - گویاى علو مرتبه و منزلت والاى آنان در پیشگاه خداوند است.
۳ - عبودیت خالص براى خدا، موجب بهره مند شدن از رزق و روزى ویژه و ممتاز الهى (إلاّ عباد اللّه المخلصین . أولئک لهم رزق معلوم)
روایات و احادیث
۴ - «عن أبى جعفر(ع): ...و امّا قوله: «أولئک لهم رزق معلوم» قال: یعلمه الخدام فیأتون به أولیاء اللّه قبل أن یسألوهم إیّاه...;[۱] از امام باقر(ع) روایت شده که فرمود: ...و اما قول خدا «...لهم رزق معلوم» [مراد این است که] خدمت کارانِ بهشت، آن رزق را مى دانند و آن را براى اولیاى خدا مى آورند، قبل از این که آنان از ایشان درخواست کنند».
موضوعات مرتبط
- اولیاءالله: روزى اولیاءالله ۴
- بندگان خدا: روزى ممتاز بندگان خدا ۱; فضایل بندگان خدا ۱; مقامات بندگان خدا ۲
- روزى: روزى معلوم ۴; زمینه روزى ممتاز ۳; منشأ روزى ۱
- عبودیت: آثار اخلاص در عبودیت ۳
- مخلصین: روزى ممتاز مخلصین ۱; فضایل مخلصین ۱; مقامات مخلصین ۲
منابع
- ↑ کافى، ج ۸، ص ۱۰۰، ح ۶۹; نورالثقلین، ج ۴، ص ۴۰۳، ح ۲۸.