العنكبوت ٣٦

وَ إِلَى‌ مَدْيَنَ‌ أَخَاهُمْ‌ شُعَيْباً فَقَالَ‌ يَا قَوْمِ‌ اعْبُدُوا اللَّهَ‌ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ‌ الْآخِرَ وَ لاَ تَعْثَوْا فِي‌ الْأَرْضِ‌ مُفْسِدِينَ‌

ترجمه

و ما بسوی «مدین»، برادرشان «شعیب» را فرستادیم؛ گفت: «ای قوم من! خدا را بپرستید، و به روز بازپسین امیدوار باشید، و در زمین فساد نکنید!»

|و به سوى [مردم‌] مدين برادرشان شعيب را [فرستاديم‌]. گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد، و به روز قيامت اميد داشته باشيد، و در زمين سر به فساد برنداريد

و به سوى [مردم‌] مَدْيَن، برادرشان شعيب را [فرستاديم‌]. گفت: «اى قوم من، خدا را بپرستيد و به روز بازپسين اميد داشته باشيد و در زمين سر به فساد برمداريد.»

و شعیب را که برادر مهربانی برای قومش بود (به رسالت) به سوی اهل مدین (فرستادیم)، او با قوم گفت که ای قوم، همیشه خدا را پرستید و به روز قیامت (و سعادت آخرت) امیدوار باشید و هرگز در روی زمین فساد و تبهکاری مکنید (که آسایش دو گیتی در این نصایح است).

و نیز به سوی مدین برادرشان شعیب را فرستادیم؛ پس گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید و روز قیامت را انتظار برید و در زمین تبهکارانه فتنه و آشوب برپا نکنید،

و برادرشان شعيب را به مديَن فرستاديم. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد و به روز قيامت اميدوار باشيد و در زمين به تبهكارى مكوشيد.

و به سوی قوم مدین برادرشان شعیب را [به رسالت فرستادیم‌] که گفت ای قوم من خداوند را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید، و در این سرزمین فتنه و فساد برپا مکنید

و به شهر مدين برادرشان شعيب را [فرستاديم‌] گفت: اى قوم من، خداى را بپرستيد و روز بازپسين را اميد بداريد و در زمين به تباهكارى مكوشيد.

(همچنین فرستادیم) شعیب را به سوی شهر مدین که خود از اهالی آنجا بود. گفت: ای قوم من! خدای را پرستش کنید، و (سعادت) روز بازپسین را بخواهید، و در زمین اصلاً فساد و تباهی نکنید.

و به سوی (مردم) مَدْیَن، برادرشان شعیب را (فرستادیم). پس (بدیشان) گفت: «ای قوم من! خدا را بپرستید و به روز بازپسین امیدوار باشید و در زمین سر به فسادکاری برمدارید.»

و بسوی مَدین برادرشان شعیب را پس گفت ای قوم پرستش کنید خدا را و امید دارید روز بازپسین را و نکوشید در زمین تباهکاران‌

العنكبوت ٣٥	آیه ٣٦	العنكبوت ٣٧
سوره : سوره العنكبوت نزول : ١٠ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَخَاهُمْ شُعَیْباً»: (نگا: اعراف / و و). «لا تَعْثَوْا فِی الأرْضِ مُفْسِدِینَ»: (نگا: بقره / ، اعراف / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

لَقَدْ کَانَ‌ لَکُمْ‌ فِيهِمْ‌ أُسْوَةٌ... (۳)

تفسیر

• آيات ۱۴ - ۴۰، سوره عنكبوت
• بيان اين آيات شريفه كه به هفت داستان از انبياء و آزمايش شده امم ايشان اشاره دارد
• توضيح سخن ابراهيم (عليه السلام ) به قوم خود در مقام دعوت به توحيد و عبادت خدا وابطال بت پرستى
• احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
• احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
• بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه هاى قومى است
• بيان عاقبت بت پرستى : عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند
• تنها لوط(ع ) است كه به حضرت ابراهيم (ع ) ايمان آورد
• معنى و مورد استعمال كلمه ((اجر)) و مقصود از اينكه درباره ابراهيم (عليه السلام )فرمود: ((وآتينا اجره فى الدنيا))
• مراد از اتيان رجال ، قطع سبيل و اتيان منكر در نادى كه قوم لوط مرتكب مى شده اند
• نفرين لوط قومش را و به استجابت رسيدن آن
• مقصود ابراهيم (ع ) از (ان فيها لوطا...) خطاب به ملائكه عذاب
• اشاره به امتحان و ابتلاء قوم مدين ، عاد و ثمود و... و گرفتار شدنشان به عذاب الهى
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل بعضى آيات گذشته )
• رواياتى درباره عمل قوم لوط و عذاب الهى آنان

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - شعیب(ع) از پیامبران الهى بود که به شهر مدین فرستاده شد. (و لقد أرسلنا نوحًا و ... و إلى مدین أخاهم شعیبًا)

۲ - شعیب(ع)، با مردم مدین، خویشاوندى داشت. (و إلى مدین أخاهم شعیبًا)

۳ - رسالت شعیب(ع)، در محدوده شهر مدین بود. (و إلى مدین أخاهم شعیبًا)

۴ - نخستین پیام شعیب(ع) به مردم مدین، دعوت به خداپرستى و امیدوارى به روز واپسین بود. (إلى مدین أخاهم شعیبًا فقال یقوم اعبدوا اللّه و ارجوا الیوم الأخر)

۵ - شعیب(ع)، دل سوزِ مردم مدین بود و با آنان، رابطه عاطفى و مهربانانه داشت. (و إلى مدین أخاهم شعیبًا فقال یقوم) احتمال دارد که «أخاهم»، براساس روابط خویشاوندى، گفته شده باشد و احتمال دارد که کنایه از شفقّت و برخورد برادرانه او با مردم مدین باشد. برداشت بالا، بنابر احتمال دوم است.

۶ - حضرت شعیب(ع) در ابلاغ پیام هاى خود به مردم مدین، از احساسات و تعلّقات خویشاوندى بهره مى گرفت. (یقوم اعبدوا اللّه) خطاب به قوم و نسبت دادن آنها به خود، مى تواند به منظور امر یاد شده باشد.

۷ - توحید عبادى و در پى آخرت بودن، دو امر اعتقادى مهم، در تعالیم ادیان آسمانى است. (یقوم اعبدوا اللّه و ارجوا الیوم الأخر)

۸ - مردم مدین، به وجود خداوند معتقد بودند. (یقوم اعبدوا اللّه) از دعوت حضرت شعیب(ع)، به عبادت خدا، استفاده مى شود که اصل وجود خدا، براى مردم مدین، مسلّم و مُحرَز بوده است.

۹ - پرهیز از افساد در زمین، از جمله پیام هاى شعیب(ع) به مردم مدین بود. (و إلى مدین أخاهم شعیبًا فقال ... و لاتعثوا فى الأرض مفسدین)

۱۰ - فسادانگیزى، امرى ناشایست و ناروا است. (و لاتعثوا فى الأرض مفسدین)

۱۱ - بازداشتن مردم از تبهکارى و افساد در حد دعوت به توحید عبادى و آخرت طلبى، اهمیت دارد. (یقوم اعبدوا اللّه و ارجوا الیوم الأخر و لاتعثوا فى الأرض مفسدین) ذکر شدن نهى «لاتعثوا» در کنار دو امر مهم اعتقادى (توحید و آخرت)، حاکى از اهمیت آن است.

۱۲ - مردم مدین، رویکردى تبهکارانه و فسادبرانگیز داشته اند. (و لاتعثوا فى الأرض مفسدین) ذکر نهى «لاتعثوا» در نخستین دعوت شعیب(ع) و به همراه دعوت به توحید و آخرت، احتمال دارد به خاطر این بوده است که آنان، مفسد بوده اند.

موضوعات مرتبط

• آخرت: دعوت به آخرت ۴
• آخرت طلبى: اهمیت آخرت طلبى ۱۱
• ادیان آسمانى: آخرت در ادیان آسمانى ۷; تعالیم ادیان آسمانى ۷; توحید عبادى در ادیان آسمانى ۷
• افساد: اجتناب از افساد ۹; اهمیت ممانعت از افساد ۱۱; ناپسندى افساد ۱۰
• امیدوارى: امیدوارى به آخرت ۴
• اهل مدین: افساد اهل مدین ۱۲; پیامبر اهل مدین ۳; تاریخ اهل مدین ۵، ۱۲; خداشناسى اهل مدین ۸; عقیده اهل مدین ۸
• تبلیغ: تهییج عواطف در تبلیغ ۶
• توحید: اهمیت توحید عبادى ۱۱; دعوت به توحید ۴; دعوت به توحید عبادى ۱۱
• خدا: تاریخ خدا شناسى ۸
• شعیب(ع): اولین رسالت شعیب(ع) ۴; تبلیغ شعیب(ع) ۶; تعالیم شعیب(ع) ۹; خویشاوندى شعیب(ع) با اهل مدین ۲; دلسوزى شعیب(ع) ۵; روش برخورد شعیب(ع) ۵; شعیب(ع) و اهل مدین ۵; قصه شعیب(ع) ۱; محدوده رسالت شعیب(ع) ۳; نبوت شعیب(ع) ۱
• عمل: عمل ناپسند ۱۰
• مفسدان :۱۲