مَدْيَن
«مَدْیَن» (بر وزن مریم) نام آبادى «شعیب»(علیه السلام) و قبیله او است، این شهر، در مشرق «خلیج عقبه» قرار داشته، و مردم آن از فرزندان «اسماعیل»(علیه السلام) بودند، و با «مصر»، «لبنان» و «فلسطین» روابط تجارى داشته اند.
امروز شهر «مدین»، «معان» نامیده مى شود; ولى بعضى از جغرافى دانان نام «مدین» را بر مردمى اطلاق کرده اند که در میان «خلیج عقبه» تا «کوه سینا» مى زیسته اند.
در «تورات» نیز نام «مدیان» آمده، اما به عنوان بعضى از قبائل (و البته اطلاق یک نام بر شهر و صاحبان شهر، معمول است).
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نام شهرى بود كه شعيب «عليه السلام» براهل آن مبعوث گرديد[اعراف:85]. اين لفظ ده بار در قران مجيد آمده است و در «اَيْكه» مطلبى گذشت كه تذكر آن دراينجالازم است. در قاموس كتاب مقدس آن را مديان نوشته و گويد: به قول بعضى زمين مديان از خليج عقبه تا به موآب و كوه سينا امتداد داشت و به قول بعضى از شبه جزيره سينا تا فرات امتداد داشت. على هذا مدين نام مملكتى بوده است. در فرهنگ قصص قرآن نقل شده: موقع اين شهر در شرق عقبه است. مردم مدين عرب و از اولاد اسماعيل «عليه السلام»بودند... نام آن شهر اكنون معان است. نگارنده گويد: معان در حال حاضر يكى از استانهاى مملكت اردن، واقع در جنوب شرقى خليج عقبه و مركز ان شهر معان است، شايد معان همان مدين سابق باشد. مدين همان است كه موسى «عليه السلام» از مصر به آنجا گريخت و ده سال به شعيب «عليه السلام» اجير شد [قصص:22]. و از اينكه شعيب به موسى گفت: [قصص:25]. به دست مىآيد كه مدين جزء مملكت مصر نبوده است. و مأموران فرعون قدرت تعقيب موسى را در آنجا نداشتهاند.
