العنكبوت ١٦: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و ابراهیم هنگامی که گفت به قوم خود پرستش کنید خدا را و بترسیدش این بهتر است برای شما اگر بدانید | |-|معزی=و ابراهیم هنگامی که گفت به قوم خود پرستش کنید خدا را و بترسیدش این بهتر است برای شما اگر بدانید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره العنكبوت | نزول = | {{آيه | سوره = سوره العنكبوت | نزول = [[نازل شده در سال::10|١٠ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::16|١٦]] | قبلی = العنكبوت ١٥ | بعدی = العنكبوت ١٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::15|١٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِبْرَاهِیمَ»: عطف بر نوح است، و یا این که مفعول فعل محذوف (أُذْکُرْ) است. | «إِبْرَاهِیمَ»: عطف بر نوح است، و یا این که مفعول فعل محذوف (أُذْکُرْ) است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۱۲
ترجمه
العنكبوت ١٥ | آیه ١٦ | العنكبوت ١٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِبْرَاهِیمَ»: عطف بر نوح است، و یا این که مفعول فعل محذوف (أُذْکُرْ) است.
تفسیر
- آيات ۱۴ - ۴۰، سوره عنكبوت
- بيان اين آيات شريفه كه به هفت داستان از انبياء و آزمايش شده امم ايشان اشاره دارد
- توضيح سخن ابراهيم (عليه السلام ) به قوم خود در مقام دعوت به توحيد و عبادت خدا وابطال بت پرستى
- احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
- احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
- بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه هاى قومى است
- بيان عاقبت بت پرستى : عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند
- تنها لوط(ع ) است كه به حضرت ابراهيم (ع ) ايمان آورد
- معنى و مورد استعمال كلمه ((اجر)) و مقصود از اينكه درباره ابراهيم (عليه السلام )فرمود: ((وآتينا اجره فى الدنيا))
- مراد از اتيان رجال ، قطع سبيل و اتيان منكر در نادى كه قوم لوط مرتكب مى شده اند
- نفرين لوط قومش را و به استجابت رسيدن آن
- مقصود ابراهيم (ع ) از (ان فيها لوطا...) خطاب به ملائكه عذاب
- اشاره به امتحان و ابتلاء قوم مدين ، عاد و ثمود و... و گرفتار شدنشان به عذاب الهى
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل بعضى آيات گذشته )
- رواياتى درباره عمل قوم لوط و عذاب الهى آنان
نکات آیه
۱ - ابراهیم(ع) فرستاده خداوند براى دعوت قوم اش به عبادت خدا و رعایت تقوا بود. (و لقد أرسلنا ... و إبرهیم إذ قال لقومه)
۲ - دعوت به یکتاپرستى و رعایت تقوا، از اصول تعالیم ابراهیم(ع) بود. (و إبرهیم إذ قال لقومه اعبدوا اللّه و اتّقوه)
۳ - ابراهیم(ع) براى قوم خود، خیرخواه بود. (و إبرهیم إذ قال لقومه اعبدوا اللّه ... ذلکم خیر لکم)
۴ - دستیابى به خیر، در گروِ خداپرستى و تقوا است. (اعبدوا اللّه و اتّقوه ذلکم خیر لکم)
۵ - عبادت و تقوا، داراى خیرى است که سودش به عبادت کننده و متقى، بازمى گردد. (اعبدوا اللّه و اتّقوه ذلکم خیر لکم)
۶ - توجه دادن مردم به بازگشت خیر و منفعت اعمال دینى به خودشان، از شیوه هاى تبلیغى ابراهیم(ع) بود. (اعبدوا اللّه و اتّقوه ذلکم خیر لکم)
۷ - جهل و ناآگاهى، ریشه بى اطّلاعى انسان از بازگشت خیر و منفعت اعمال دینى به خودش است. (اعبدوا اللّه و اتّقوه ذلکم خیر لکم إن کنتم تعلمون)
۸ - تحریص و تشویق خداوند مردم را به کسب معرفت درباره خیر بودن اعمال دینى و بازگشت منفعت آن به خود انسان (اعبدوا اللّه و اتّقوه ذلکم خیر لکم إن کنتم تعلمون)
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): خیرخواهى ابراهیم(ع) ۳; رسالت ابراهیم(ع) ۱; روش تبلیغ ابراهیم(ع) ۶; مهمترین رسالت ابراهیم(ع) ۲
- تقوا: آثار تقوا ۴، ۵; خیر تقوا ۵; دعوت به تقوا ۱، ۲
- توحید: آثار توحید ۴; دعوت به توحید ۲
- جهل: آثار جهل ۷
- خود: بازگشت آثار عمل به خود ۵، ۶، ۷، ۸
- خیر: زمینه خیر ۴
- عبادت: آثار عبادت ۵; خیر عبادت ۵; دعوت به عبادت ۱
- علم: تشویق به تحصیل علم ۸