ابراهيم ١٣

وَ قَالَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ‌ لَنُخْرِجَنَّکُمْ‌ مِنْ‌ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَ‌ فِي‌ مِلَّتِنَا فَأَوْحَى‌ إِلَيْهِمْ‌ رَبُّهُمْ‌ لَنُهْلِکَنَ‌ الظَّالِمِينَ‌

ترجمه

(ولی) کافران به پیامبران خود گفتند: «ما قطعاً شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه به آیین ما بازگردید!» در این حال، پروردگارشان به آنها وحی فرستاد که: «ما ظالمان را هلاک می‌کنیم!

|و كسانى كه كافر شدند، به پيامبرانشان گفتند: [يا] شما را از سرزمين خود بيرون مى‌كنيم، يا به كيش ما باز مى‌گرديد. پس پروردگارشان به آنها وحى كرد كه حتما ستمگران را هلاك خواهيم كرد

و كسانى كه كافر شدند، به پيامبرانشان گفتند: «شما را از سرزمين خودمان بيرون خواهيم كرد مگر اينكه به كيش ما بازگرديد.» پس پروردگارشان به آنان وحى كرد كه حتماً ستمگران را هلاك خواهيم كرد.

باز کافران به رسولان پاسخ دادند که ما البته شما را از شهر و دیار خود بیرون می‌کنیم مگر آنکه به آیین ما برگردید، در این حال (که رسولان مأیوس از ایمان کافران شدند) خدا به آنها وحی فرمود که (غم مخورید) البته ما ستمکاران را هلاک خواهیم کرد.

ولی کفرپیشگان به پیامبرانشان گفتند: مسلماً ما شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه هم کیش ما شوید. پس پروردگارشان به آنان وحی کرد: ما قطعاً ستمکاران را نابود می کنیم.

كافران به پيامبرانشان گفتند: يا شما را از سرزمين خود مى‌رانيم يا به كيش ما بازگرديد. پس پروردگارشان به پيامبران وحى كرد كه: ستمكاران را هلاك خواهيم كرد.

و کافران به پیامبرانشان گفتند یقینا شما را از سرزمینمان آواره می‌کنیم، مگر آنکه به آیین ما باز گردید، و پروردگارشان به آنان وحی کرد که ستمکاران را نابود خواهیم کرد

و كسانى كه كافر شدند به پيامبرانشان گفتند: هر آينه شما را از سرزمينمان بيرون مى‌كنيم يا به كيش ما باز گرديد. پس پروردگارشان به آنان وحى كرد كه البته ستمكاران را هلاك مى‌كنيم

کافران (و سردستگان زندقه و ضلال، هنگامی که از راه دلیل با انبیاء برنیامدند، به زور متوسّل شدند و) به پیغمبران خود گفتند: یا به آئین ما باز می‌گردید یا این که شما را از سرزمین خود بیرون می‌کنیم. پس پروردگارشان به آنان (که حاملان رسالات آسمانی و راهنمایان بشری بودند) پیام فرستاد که حتماً ستمکاران (کفرپیشه‌ی چون ایشان) را (به خاطر ظلم و ستمی که روا می‌دارند) نابود می‌کنیم.

و (تمامی) کسانی که (در تاریخ رسالت‌ها) کافر شدند، به (تمامی‌) پیامبرانشان گفتند: «شما را از سرزمین خودمان بی‌چون (و) بی‌گمان بیرون می‌کنیم، یا (اینکه) به‌راستی و یقین به کیش ما باز گردید.» پس پروردگارشان به آنان وحی کرد: «بی‌امان ستمگران را بس هلاک خواهیم کرد.»

و گفتند آنان که کفر ورزیدند به پیمبران خود همانا برون رانیم شما را از سرزمین خود یا که بازگردید در کیش ما پس وحی کرد بسوی ایشان پروردگارشان که البته هلاک کنیم ستمگران را

ابراهيم ١٢	آیه ١٣	ابراهيم ١٤
سوره : سوره ابراهيم نزول : ١٢ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لَتَعُودُنَّ»: برمی‌گردید. مراد پیغمبران و پیروان ایشان است (نگا: اعراف / ). این تعبیر از باب تغلیب است و پیغمبران به همراه پیروان خود - که سابقاً مشرک بوده‌اند - دعوت شده‌اند که به بت‌پرستی برگردند. یا این که سکوت پیش از رسالت و مأموریّت تبلیغ پیغمبران، مشرکان را بر آن داشته است که پندارند پیغمبران قبلاً هم‌کیش ایشان بوده‌اند. «مِلَّة»: دین. آئین.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

قُلْ‌ يَا قَوْمِ‌ اعْمَلُوا عَلَى‌... (۲) قَالَ‌ الْمَلَأُ الَّذِينَ‌... (۴) وَ إِذْ يَمْکُرُ بِکَ‌ الَّذِينَ‌... (۲) وَ إِنْ‌ کَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَکَ‌... (۲) فَمَا کَانَ‌ جَوَابَ‌ قَوْمِهِ‌ إِلاَّ... (۲)

إِنَ‌ فِي‌ ذٰلِکَ‌ لَآيَةً لِمَنْ‌... (۰) قَالَ‌ مُوسَى‌ لِقَوْمِهِ‌ اسْتَعِينُوا... (۲) وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ‌ الَّذِينَ‌... (۲) وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِي‌ الزَّبُورِ مِنْ‌... (۱) وَ لَقَدْ سَبَقَتْ‌ کَلِمَتُنَا... (۱) إِنَّهُمْ‌ لَهُمُ‌ الْمَنْصُورُونَ‌ (۰) وَ إِنَ‌ جُنْدَنَا لَهُمُ‌... (۰) کَتَبَ‌ اللَّهُ‌ لَأَغْلِبَنَ‌ أَنَا وَ... (۱)

تفسیر

• آيات ۱۸ - ۶،سوره ابراهيم
• نقل و برسى اقوالمفسرين درباره جمله ((و اذتاذن ))
• معناى اين كلام موسى (ع ) كه فرمود: اگر سما و تمامىاهل زمين كافر شويد خدا غنى و حميد است
• حكايت تكذيب انبياء توسط اقوام پيشين
• اقوال مفسرين در معناى آيه ((الم ياءتكم نبؤ الذين ...))
• اقوال گوناگون مفسرين در معناى آيه ((فردوا ايديهم فى افواههم ))
• معناى ((فطر)) و ((فاطر)) و اثبات توحيد ربوبى خداوند در اين آيه
• توضيح برهانى كه توحيد الوهيت و ربوبيت خدا را اثبات مى كند
• توضيح برهانى كه از جمله : ((يدعوكم ليغفرلكم ...)) براى اثبات نبوت عامهاستفاده مى شود
• معناى ((من )) در جمله : ((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست
• گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم ))
• توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان مبين ))
• پاسخ انبياء به ايراد كفار
• معناى جمله : ((و ما لنا ان لا نتوكل على الله ... و على الله فليتوكل المتوكلون )) در گفتگوى انبياء (ع ) با مكذبان
• توضيح معناى ((عود)) در تهديد كفاره خطاب به پيامبران (ع ) و مؤ منان : ((اولتعودنفى ملتنا))
• پاسخ خداوند در مقابل تهديد كافران مكذب : ((لنهلكن الظالمين و لنسكننكم الارض ...))
• (روايتى درباره شكر نعمت و چند روايت ديگر درذيل آيات گذشته )
• رواياتى درباره معناى ((صديد))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- اقوام کافر پیشین پس از مواجهه با برهانهاى روشن و دلایل منطقى انبیا و پافشارى آنان بر مواضع خویش، آنان را تهدید به تبعید و یا بازگرداندن اجبارى به کفر (ارتداد) مى کردند. (و ما لنا ألاّ نتوکّل ... لنصبرنّ على ما ءاذیتمونا ... و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم من أرضنا أو لتعودنّ فى ملّتنا)

۲- تهدید و توسل به زور، از ابزار کفار به هنگام درماندگى از پاسخ گویى به براهین منطقى انبیا    جاءتهم رسلهم بالبیّنت ... قالوا إنا کفرنا ... و لنصبرنّ ... و على الله فلیتوکّل المتوکّلون . و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم من أرضنا أو لتعودنّ فى ملّتنا

۳- اقوام کافر، نه تنها تعالیم انبیا را نپذیرفتند; بلکه تحمل دیندارى خود آنان را نیز نداشتند. (و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم من أرضنا أو لتعودنّ فى ملّتنا)

۴- اقوام کافر پیشین در برابر انبیا احساس قدرت مى کردند و مدعى بودند که سرزمین مسکونى آنان و انبیا از آنِ آنهاست. (لنخرجنّکم من أرضنا) از اینکه آنان، پیامبران را تهدید به اخراج کردند، احساس قدرت استفاده مى شود و از اینکه «أرض» (سرزمین) را به خود اضافه کردند; به دست مى آید که آنان مدعى حاکمیت و مالکیت بر آن بودند.

۵- اقوام کافر، عقاید خود را آیین و شریعتى قابل پیروى مى دانستند. (أو لتعودنّ فى ملّتنا)

۶- نگرانى و ترس اقوام کفرپیشه از گسترش و تأثیر تعالیم انبیا در صورت حضور آنان در جامعه (لنخرجنّکم من أرضنا أو لتعودنّ فى ملّتنا)

۷- در پى تهدید شدن انبیا از سوى کفار، خداوند به پیامبران وحى کرد که قطعاً ستمگران را هلاک خواهد کرد. (قالوا ... لنخرجنّکم ... فأوحى إلیهم ربّهم لنهلکنّ الظلمین)

۸- حمایت از انبیا، با هلاکت مخالفان ستمگر آنان، مقتضاى ربوبیت خداوند (فأوحى إلیهم ربّهم لنهلکنّ الظلمین)

۹- انبیا، برخوردار از عنایت و تربیت ویژه خداوند (فأوحى إلیهم ربّهم)

۱۰- اقوام کافرى که با تعالیم انبیا به مخالفت برخاستند، مردمانى ستمگر بودند. (و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم ... فأوحى إلیهم ... لنهلکنّ الظلمین)

۱۱- کفر به تعالیم انبیا و ستیزه جویى با آنان، ظلم است. (و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم ... فأوحى إلیهم ربّهم لنهلکنّ الظلمین)

۱۲- توکل به خداوند و صبر پیشه کردن در برابر آزار و اذیت کافران، زمینه ساز برخوردارى از حمایت الهى (و على الله فلیتوکل المؤمنون ... و لنصبرنّ على ما ءاذیتمونا ... فأوحى إلیهم ربّهم لنهلکنّ الظلمین)

۱۳- کیفر و مجازات متمردان باید پس از ارشاد و اتمام حجت به آنان صورت گیرد. (جاءتهم رسلهم بالبیّنت ... و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم ... فأوحى إلیهم ربّهم لنهلکنّ الظلمین)

۱۴- هلاکت و سقوط ستمگران از سنتهاى خداوند (لنهلکنّ الظلمین) آوردن «لنهلکنّ الظالمین» با قیدهاى تأکیدى لام و نون و فعل مضارع، که دلالت بر استمرار مى کند، مى تواند براى بیان سنّت یاد شده باشد.

موضوعات مرتبط

• ارتداد: تهدید به ارتداد ۱
• اقوام پیشین: ادعاى اقوام پیشین ۴; بینش اقوام پیشین۵; پیروى از عقیده اقوام پیشین ۵; ترس اقوام پیشین ۶; تهدیدهاى اقوام پیشین ۱; دشمنى اقوام پیشین ۱، ۳; قدرت طلبى اقوام پیشین ۴; نگرانى اقوام پیشین ۶
• انبیا: آثار تهدید انبیا ۷; بینات انبیا ۱; تهدید انبیا ۱; حامى انبیا ۸; دشمنان انبیا ۳; ظلم دشمنان انبیا ۱۰; مبارزه با انبیا ۱۱; مربى انبیا ۹; وحى به انبیا ۷; هلاکت دشمنان انبیا ۷، ۸
• تبعید: تهدید به تبعید ۱
• ترس: ترس از تعالیم انبیا ۶
• توکل: آثار توکل ۱۲
• خدا: آثار ربوبیت خدا ۸; حمایتهاى خدا ۷، ۸; ربوبیت خدا ۹; زمینه حمایتهاى خدا ۱۲; سنتهاى خدا ۱۴; لطف خاص خدا ۹
• دین: دشمنان دین ۳; ظلم دشمنان دین ۱۰ سرزمینها مالکیت سرزمین اقوام پیشین ۴; مالکیت سرزمین انبیا ۴
• صبر: آثار صبر ۱۲
• ظالمان ۱۰: حتمیت هلاکت ظالمان ۱۰ ۷; هلاکت ظالمان ۱۰ ۸، ۱۴
• ظلم: موارد ظلم ۱۱
• عصیانگران: اتمام حجّت با عصیانگران ۱۳; شرایط کیفر عصیانگران ۱۳; هدایت عصیانگران ۱۳
• کافران: روش برخورد کافران ۱، ۲; زورگویى کافران ۲; صبر بر اذیتهای کافران ۱۲
• کفر: کفر به انبیا ۱۱