۱۴٬۴۱۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى «جهر» و «إخفات»، و امر به اعتدال در قرائت نماز
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
==معناى «جهر» و «إخفات»، و امر به اعتدال در قرائت نماز== | ==معناى «جهر» و «إخفات»، و امر به اعتدال در قرائت نماز== | ||
«'''وَ لا تَجْهَرْ | «'''وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لَا تُخَافِت بِهَا وَ ابْتَغ بَينَ ذَلِك سَبِيلاً'''»: | ||
«جَهر» و «إخفات»، دو صفت متقابل هم اند، كه صداها را با آن دو توصيف مى كنند، و چه بسا در وسط آن دو، صفت ديگرى را هم معتبر بشمارند كه نسبت به «جهر»، إخفات باشد و نسبت به «إخفات»، جهر باشد. (مانند آب ملايم كه نسبت به آب داغ، خنك و نسبت به آب يخ، داغ است). و در اين صورت، «جهر»، به معناى مبالغه در بلند كردن آواز و «إخفات»، به معناى مبالغه در آهسته سخن گفتن، و حدّ وسط آن دو، معتدل حرف زدن مى شود. | «جَهر» و «إخفات»، دو صفت متقابل هم اند، كه صداها را با آن دو توصيف مى كنند، و چه بسا در وسط آن دو، صفت ديگرى را هم معتبر بشمارند كه نسبت به «جهر»، إخفات باشد و نسبت به «إخفات»، جهر باشد. (مانند آب ملايم كه نسبت به آب داغ، خنك و نسبت به آب يخ، داغ است). و در اين صورت، «جهر»، به معناى مبالغه در بلند كردن آواز و «إخفات»، به معناى مبالغه در آهسته سخن گفتن، و حدّ وسط آن دو، معتدل حرف زدن مى شود. | ||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
و لذا جملۀ معروف: «اللّهُ أكبَر» را اين طور تفسير كرده اند كه: خدا بزرگتر از آن است كه در وصف كسى بگنجد. و همين تفسير، از امام صادق «عليه السلام» روايت شده. و اگر به معناى بزرگتر از هر چيز باشد، خالى از شرك نخواهد بود. براى اين كه ساير موجودات را در بزرگى شريك او، ولىّ خدا را بزرگتر از آن ها دانسته ايم. و ساحت مقدس او، اجلّ و عزيزتر از آن است كه كسى و يا چيزى در امرى از امور و وصفى از اوصاف، شريك او باشد. | و لذا جملۀ معروف: «اللّهُ أكبَر» را اين طور تفسير كرده اند كه: خدا بزرگتر از آن است كه در وصف كسى بگنجد. و همين تفسير، از امام صادق «عليه السلام» روايت شده. و اگر به معناى بزرگتر از هر چيز باشد، خالى از شرك نخواهد بود. براى اين كه ساير موجودات را در بزرگى شريك او، ولىّ خدا را بزرگتر از آن ها دانسته ايم. و ساحت مقدس او، اجلّ و عزيزتر از آن است كه كسى و يا چيزى در امرى از امور و وصفى از اوصاف، شريك او باشد. | ||
و از لطایفى كه در اين سوره به كار رفته، اين است كه اولين آيه اش، با | و از لطایفى كه در اين سوره به كار رفته، اين است كه اولين آيه اش، با «تسبيح» افتتاح، و آخرين آيه اش با «تحميد» افتتاح، و با «تكبير» اختتام يافته است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۳۱۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۳۱۴ </center> | ||
<span id='link207'><span> | <span id='link207'><span> | ||
