تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها

__TOC__

سوره تبت مكى است و پنج آيه دارد

معناى «'''تلت بدا ابى لهب و تبّ'''»

مَا أَغْنى عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا كسب (۲)

سيَصلى نَاراً ذَات لهََبٍ(۳)

ترجمه آيات  

به نام خداى رحمان و رحيم .

بيان آيات  

اين سوره تهديد شديدى است به ابو لهب تهديدى است به هلاكت خودش و عملش ، تهديدى است به آتش جهنم براى خودش و همسرش ، و اين سوره در مكه نازل شده است .

«'''تب '''» و «'''تباب '''» بنابر آنچه جوهرى معنى كرده به معناى خسران و هلاكت است .

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۶۴ </center>

سيَصلى نَاراً ذَات لهََبٍ

يعنى به زودى داخل آتشى زبانه دار خواهد شد. و منظور از اين آتش ، آتش دوزخ است كه جاودانى است ، و اگر كلمه «'''نار'''» را نكره و بدون الف و لام آورد، براى اين بود كه عظمت و هولناكى آن را برساند.

اين آيه عطف است بر ضمير فاعلى كه در جمله «'''سيصلى '''» مستتر است ، و تقدير «'''كلام سيصلى ابو لهب و سيصلى امراته '''» است ، يعنى بزودى ابولهب داخل آتشى زبانه دار مى شود،

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۶۶ </center>

و به زودى همسرش نيز داخل آن خواهد شد، و كلمه «'''حماله '''» - به فتحه آخر - در جمله «'''حماله الحطب '''» از اين جهت فتحه به خود گرفته كه به اصطلاح وصفى است كه به منظور مذمت موصوف آن از وصفيت افتاده و در اينجا به عنوان نام آن زن آمده ، و در نتيجه چنين معنا مى دهد: من مذمت مى كنم حماله الحطب را.

ولى بعضى گفته اند منصوب شدن «'''حماله '''» بخاطر آن است كه حال از كلمه «'''امراه '''» است ، و اين معناى لطيفى مى دهد كه به زودى مى آيد.

كلمه «'''مسد'''» به معناى طنابى است كه از ليف خرما بافته شده باشد، و اين جمله بنا بر اينكه كلمه «'''حماله '''» حال باشد، حال دوم از كلمه «'''امراه '''» است .

و ظاهرا مراد از اين دو آيه اين باشد كه همسر ابولهب به زودى در آتش ‍ دوزخ در روز قيامت به همان هيئتى ممثل مى گردد كه در دنيا به خود گرفته بود، در دنيا شاخه هاى خاربن و بته هايى ديگر را با طناب مى پيچيد و حمل مى كرد، و شبانه آنها را بر سر راه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) مى ريخت تا به اين وسيله آن جناب را آزار دهد، در آتش هم با همين حال ، يعنى طناب به گردن و هيزم به پشت ممثل گشته عذاب مى شود.

بحث روائى

[[رده:تفسیر المیزان]]