۱۷٬۲۲۵
ویرایش
خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
و اين حرف، حرف كسى است كه مطلبى را بشنود كه طاقت شنيدنش را نداشته، و نتواند قيافه خود را از ناراحتى حفظ كند، و از قلق و اضطراب درونى، رنگش هم عوض شود و بترسد كه ديگران از برگشتن رنگ رويش آنچه را كه در دل اوست، بخوانند و از سرّ درونش آگاه شوند. ناچار به كسى كه از حال وى و باطنش خبر دارد، رو كرده و از او بپرسند: آيا كسى از اطرافيان از وضع وى خبردار شده، يا نه. | و اين حرف، حرف كسى است كه مطلبى را بشنود كه طاقت شنيدنش را نداشته، و نتواند قيافه خود را از ناراحتى حفظ كند، و از قلق و اضطراب درونى، رنگش هم عوض شود و بترسد كه ديگران از برگشتن رنگ رويش آنچه را كه در دل اوست، بخوانند و از سرّ درونش آگاه شوند. ناچار به كسى كه از حال وى و باطنش خبر دارد، رو كرده و از او بپرسند: آيا كسى از اطرافيان از وضع وى خبردار شده، يا نه. | ||
پس اين كه فرمود: «نَظَرَ بَعضُهُم إلَى بَعضٍ»، مقصود از بعض منافقان هستند، و اين خود از ادله اى است كه دلالت مى كند بر اين كه ضمير «فَمِنهُم مَن يَقُولُ»، كه در آيه قبلى بود نيز، به منافقان بر مى گردد، و معناى «نَظَرَ بَعضُهُم»، «نَظَرَ بَعضُهُم نَظَرَ قَلَقٍ | پس اين كه فرمود: «نَظَرَ بَعضُهُم إلَى بَعضٍ»، مقصود از بعض منافقان هستند، و اين خود از ادله اى است كه دلالت مى كند بر اين كه ضمير «فَمِنهُم مَن يَقُولُ»، كه در آيه قبلى بود نيز، به منافقان بر مى گردد، و معناى «نَظَرَ بَعضُهُم»، «نَظَرَ بَعضُهُم نَظَرَ قَلَقٍ مُضطَرِبٍ» است. يعنى بعضى به بعضى نگاه مى كند، نگاه كردن كسى كه مضطرب باشد و بترسد از اين كه اسرارش فاش شده باشد. | ||
و جملۀ «هَل يَرَيكُم مِن أحَدٍ»، جملۀ «نَظَرَ بَعضُهُم إلَى بَعض» را تفسير مى كند و آن را چنين معنا مى دهد: «بعضى به بعض نگاه كردند، نگاه كسى كه مى گويد: آيا كسى شما را ديد». | و جملۀ «هَل يَرَيكُم مِن أحَدٍ»، جملۀ «نَظَرَ بَعضُهُم إلَى بَعض» را تفسير مى كند و آن را چنين معنا مى دهد: «بعضى به بعض نگاه كردند، نگاه كسى كه مى گويد: آيا كسى شما را ديد». |
ویرایش