۱۷٬۰۳۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←استدلال به آيه فوق بر صدور گناه از رسول خدا (ص ) مردود است
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
<span id='link210'><span> | <span id='link210'><span> | ||
از آنچه گذشت، اين معنا روشن شد كه اين كه بعضى ها به اين آيه استدلال كرده اند بر صدور گناه از رسول خدا «صلى الله عليه و آله»، به اين پندار كه «عفو جز بعد از گناه معنا ندارد، پس معلوم مى شود اذن آن حضرت قبيح و از گناهان صغيره بوده، و گرنه اگر مباح بود، گفته نمى شد چرا اين كار را انجام دادى»، تا چه اندازه فاسد و باطل است. | |||
از آنچه | |||
و | و اين، خود يكى از بازيگری هاى ايشان است كه با كلام خدا كرده اند، و اگر خود آن ها در چنين مقامى چنين سخنى مى گفتند (يعنى به فرمانبر خود مى گفتند چرا نگذاشتى رسوا شوند و من آن ها را از ميان بردارم)، و به ايشان همين اعتراض مى شد، قطعا زير بار نمى رفتند، و ما بيان كرديم كه آيه شريفه براى عتاب جدّى سوق داده نشده و غرض ديگرى در كار است. | ||
علاوه بر اين، | علاوه بر اين، اين كه گفتند: «اگر مباح بود، گفته نمى شد چرا اين كار را انجام دادى»، حرف صحيحى نيست. زيرا وقتى انسان شخصى را ببيند كه كار بهترى را كنار گذاشته و به كار نيكى پرداخته است، او را عتاب مى كند كه چرا اين كار را مى كنى و آن كار را كه بهتر بود، نكردى. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۹ صفحه ۳۸۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۹ صفحه ۳۸۴ </center> | ||
<span id='link211'><span> | <span id='link211'><span> | ||
==پاسخ و ردّ گفتار صاحب المنار که آيه شریفه را دلیل ترک اولی، رسول خدا «ص» دانسته== | ==پاسخ و ردّ گفتار صاحب المنار که آيه شریفه را دلیل ترک اولی، رسول خدا «ص» دانسته== | ||
نظير اين استدلال غلط، كلام آن مفسرى است كه گفته : بعضى از مفسرين مخصوصا زمخشرى نسبت به عفو الهى از رسول گرامى اش سوء تعبير كرده اند، و حال آنكه جا داشت از خداى تعالى كه نسبت به رسول گرامى اش منتها درجه لطف و احترام را بكار برده و قبل از صدور گناهى از آنجناب تعبير به عفو فرموده، ادب آموخته و اينگونه تعبيرات زشت را در باره اش به كار نمى بردند. | نظير اين استدلال غلط، كلام آن مفسرى است كه گفته : بعضى از مفسرين مخصوصا زمخشرى نسبت به عفو الهى از رسول گرامى اش سوء تعبير كرده اند، و حال آنكه جا داشت از خداى تعالى كه نسبت به رسول گرامى اش منتها درجه لطف و احترام را بكار برده و قبل از صدور گناهى از آنجناب تعبير به عفو فرموده، ادب آموخته و اينگونه تعبيرات زشت را در باره اش به كار نمى بردند. | ||
