تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها

ما متولد شده از رسول خدایيم و در همان حال تولد، كتاب خدا را مى دانيم، و در آن كتاب است آغاز خلقت و آنچه كه تا روز قيامت خواهد شد. و در آن، خبر آسمان و زمين است، خبر بهشت و خبر آتش است، و خبر آنچه تاكنون شده و آنچه كه خواهد شد، همه در آن است و من همه را مى دانم، همان طور كه كف دست خودم را مى بينم. زيرا خداى تعالى فرموده: در آن كتاب، تبيان هر چيزى هست.

و در تفسير عياشى، از منصور، از حمّاد لحّام روايت كرده كه گفت: امام صادق «عليه السلام» فرمود: ما مى دانيم آنچه كه در آسمان هاست، و مى دانيم آنچه كه در زمين است، و آنچه كه در بهشت و آنچه كه در آتش است، و آنچه كه مابين آن است.  

فرمود: اى حمّاد! اين، خود در كتاب خداى تعالى است. آنگاه اين آيه را تلاوت نمود: «وَ يَومَ نَبعَثُ فِى كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً عَلَيهِم مِن أنفُسِهِم وَ جِئنَا بِكَ شَهِيداً عَلَى هَؤُلَاء وَ نَزَّلنَا عَلَيكَ الكِتَابَ تِبيَاناً لِكُلِّ شَئٍ وَ هُدًى وَ رَحمَةً وَ بُشرَى لِلمُسلِمِين»، آنچه گفتيم، همه در كتابى است كه تبيان هر چيز است.

من هر آينه مى دانم آنچه كه در آسمان ها و آنچه در زمين است، و مى دانم آنچه كه در بهشت است، و مى دانم آنچه را كه در آتش است، و مى دانم آنچه تاكنون بوده و آنچه كه تا قيامت خواهد بود. آنگاه لحظه اى سكوت كرد. سپس احساس نمود كه شنوندگان در تعجب شدند و برايشان گران آمد. فرمود: همه اين ها را، از كتاب خداى عزوجل مى دانم. زيرا خداى تعالى، در باره كتابش مى فرمايد: «فِيهِ تِبيَانُ كُلِّ شَئٍ».