۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←با اين كه ثمره تصريف آيات، ازدياد نفرت كفار بوده، حكمت نزول آيات چه بوده است؟
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
در مجمع البيان مى گويد: «اگر بگویى وقتى خدا مى دانست كه ثمره تصريف آيات، همان زياد شدن نفرت مردم است، ديگر چرا اين آيات را نازل كرد و حكمت آن چه بود»؟ | در مجمع البيان مى گويد: «اگر بگویى وقتى خدا مى دانست كه ثمره تصريف آيات، همان زياد شدن نفرت مردم است، ديگر چرا اين آيات را نازل كرد و حكمت آن چه بود»؟ | ||
بعضى در پاسخ اين اشكال گفته اند كه: حكمتش اين بوده كه حجت را بر طرف تمام نموده و در اظهار دلائل و فراهم نمودن زمينه براى تكليف، جاى عذرى باقى نگذارد. علاوه بر اين، نازل شدن و نشدنش نسبت به همه مساوى نبود، بلكه براى عده اى فرق داشت. زيرا عده اى با نازل شدن اين آيات اصلاح مى شوند. همين ها هم كه از ايمان فرار مى كنند، فسادهاى بزرگترى را به راه مى انداختند. | بعضى در پاسخ اين اشكال گفته اند كه: | ||
حكمتش اين بوده كه حجت را بر طرف تمام نموده و در اظهار دلائل و فراهم نمودن زمينه براى تكليف، جاى عذرى باقى نگذارد. علاوه بر اين، نازل شدن و نشدنش نسبت به همه مساوى نبود، بلكه براى عده اى فرق داشت. زيرا عده اى با نازل شدن اين آيات اصلاح مى شوند. همين ها هم كه از ايمان فرار مى كنند، فسادهاى بزرگترى را به راه مى انداختند. | |||
پس حكمت اقتضا كرد كه اين معانى در همين آيات نازل شود، و اگر موقع ديدن آيات و دلائل، نفور خود را زياد كردند، از اين جهت بود كه آن ها، اين آيات را شبهه و حيله مى پنداشتند، و نمى توانستند در باره آن ها درست فكر كنند. | پس حكمت اقتضا كرد كه اين معانى در همين آيات نازل شود، و اگر موقع ديدن آيات و دلائل، نفور خود را زياد كردند، از اين جهت بود كه آن ها، اين آيات را شبهه و حيله مى پنداشتند، و نمى توانستند در باره آن ها درست فكر كنند. | ||
