۱۶٬۲۸۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۱۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←احاديثى درباره معناى «طه»
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
و نيز با در نظر گرفتن اين كه حق مطلب در خصوص حروف مقطعه قرآن، اين است كه: رموزى است كه معنايى رمزى را در بر دارد، و خدا آن ها را بر آن جناب القاء فرموده. و باز از آن جايى كه اين سوره، با خطاب رسول خدا افتتاح شده، و فرموده: «طه * مَا أنزَلنَا عَلَيكَ...»، همچنان كه در سوره «يس» نيز فرموده: «يس * وَ القُرآن الحَكِيم إنَّكَ لَمِنَ المُرسَلِين: يس، قسم به قرآن حكيم، كه تو هر آينه از مرسلين هستى». | و نيز با در نظر گرفتن اين كه حق مطلب در خصوص حروف مقطعه قرآن، اين است كه: رموزى است كه معنايى رمزى را در بر دارد، و خدا آن ها را بر آن جناب القاء فرموده. و باز از آن جايى كه اين سوره، با خطاب رسول خدا افتتاح شده، و فرموده: «طه * مَا أنزَلنَا عَلَيكَ...»، همچنان كه در سوره «يس» نيز فرموده: «يس * وَ القُرآن الحَكِيم إنَّكَ لَمِنَ المُرسَلِين: يس، قسم به قرآن حكيم، كه تو هر آينه از مرسلين هستى». | ||
ناگزير از ظاهر اين دو سوره استفاده مى شود كه معناى | ناگزير از ظاهر اين دو سوره استفاده مى شود كه معناى مشارٌ إليه در دو كلمه «طه» و «يس»، امرى است مربوط به شخص آن جناب، كه واقعيت آن دو، با وجود آن جناب محقق مى شود. يعنى غير از وجود آن حضرت، واقعيت ديگرى ندارد. به خلاف ساير سوره هايى كه با حروف مقطعه شروع مى شوند. | ||
پس مى فهميم كه اين دو كلمه، دو صفت از شخصيت باطنى آن جناب است، كه مختص به خود اوست و ديگرى آن صفت را ندارد. در نتيجه مى توان گفت: دو اسم از اسماء مخصوص آن جناب است كه وقتى بر او اطلاق مى شده، معنايش «اى كسى كه به طه و يس خطاب شدى» بوده، و بعدا بتدريج و كثرت استعمال، علم و نام خاص او شده است. | پس مى فهميم كه اين دو كلمه، دو صفت از شخصيت باطنى آن جناب است، كه مختص به خود اوست و ديگرى آن صفت را ندارد. در نتيجه مى توان گفت: دو اسم از اسماء مخصوص آن جناب است كه وقتى بر او اطلاق مى شده، معنايش «اى كسى كه به طه و يس خطاب شدى» بوده، و بعدا بتدريج و كثرت استعمال، علم و نام خاص او شده است. | ||
