تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و در تفسير عياشى، از ابى بصير، از ابى عبداللّه «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود:

زكريا بعد از آن كه از پروردگارش درخواست فرزندى كرد و ملائكه او را به آن ندا كه مى دانيد، ندايش داد، دلش خواست بفهمد اين ندا از كجا است، آيا از خداى تعالى است؟ لذا خداى تعالى به او وحى كرد نشانۀ اين مطلب، اين است كه سه روز، زبان از سخن با مردم باز دارى. آنگاه فرمود: بعد از آن كه سه روز زبان از سخن باز داشت و هيچ سخن نگفت، آن وقت فهميد كه نداى مزبور از ناحيه خداى تعالى بوده. چون غير خدا كسى نمى تواند در نفس پيغمبر تصرف كند.