۱۶٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
و اين نكته، از لطائف كلمات مولى اميرالمؤمنين «عليه السلام» است كه مى فرمايد: «لَو كَانَ لِرَبِّكَ شَرِيكٌ لَأتَتكَ رُسُلَهُ: اگر براى پروردگار تو شريكى مى بود، پيغمبران او هم براى تو مى آمدند». | و اين نكته، از لطائف كلمات مولى اميرالمؤمنين «عليه السلام» است كه مى فرمايد: «لَو كَانَ لِرَبِّكَ شَرِيكٌ لَأتَتكَ رُسُلَهُ: اگر براى پروردگار تو شريكى مى بود، پيغمبران او هم براى تو مى آمدند». | ||
آنگاه فرموده: «وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ مَا آتَوا وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ أنَّهُم إلَى رَبِّهِم رَاجِعُون». كلمۀ «وَجَل»، به معناى ترس است، و جملۀ «يُؤتُونَ مَا آتَوا»، به معناى «يُعطُونَ مَا | آنگاه فرموده: «وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ مَا آتَوا وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ أنَّهُم إلَى رَبِّهِم رَاجِعُون». كلمۀ «وَجَل»، به معناى ترس است، و جملۀ «يُؤتُونَ مَا آتَوا»، به معناى «يُعطُونَ مَا أعطَوا» است. يعنى آنچه خدا به آنان داده، در راه او مى دهند. | ||
بعضى گفته اند: مراد از «إيتَاء مَا آتَوا»، اين است كه تمامى اعمال صالح را انجام مى دهند، و جملۀ «وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ»، حال از فاعل در «يُؤتُونَ» است. | بعضى گفته اند: مراد از «إيتَاء مَا آتَوا»، اين است كه تمامى اعمال صالح را انجام مى دهند، و جملۀ «وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ»، حال از فاعل در «يُؤتُونَ» است. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
در اين آيه شريفه، دلالت است بر اين كه مؤمنان، علاوه بر ايمان به خدا و به آيات او، ايمان به روز جزا نيز دارند. پس تا اين جا، صفات مؤمنان متعين شد. | در اين آيه شريفه، دلالت است بر اين كه مؤمنان، علاوه بر ايمان به خدا و به آيات او، ايمان به روز جزا نيز دارند. پس تا اين جا، صفات مؤمنان متعين شد. | ||
و خلاصه اش، اين شد كه: تنها به خدا ايمان دارند و براى او شريك نمى گيرند و به رسولان او و به روز جزا هم ايمان دارند، و به همين | و خلاصه اش، اين شد كه: تنها به خدا ايمان دارند و براى او شريك نمى گيرند و به رسولان او و به روز جزا هم ايمان دارند، و به همين جهت، عمل صالح انجام مى دهند. | ||
آنگاه فرموده: «أُولَئِكَ يُسَارِعُونَ فِى الخَيرَاتِ وَ هُم لَهَا سَابِقُون». ظاهرا «لام» در «لَهَا»، به معناى «إلَى» باشد و «لَهَا»، كه جار و مجرور است، متعلق به «سَابِقُون»، و معنايش چنين باشد: مؤمنانى كه وصفشان را كرديم، در خيرات و اعمال صالح سرعت نموده، و به سوى آن سبقت مى جويند. يعنى از ديگران پيشى مى گيرند. چون همه مؤمن اند و لازمه آن، همين است كه از يكديگر پيشى گيرند. | آنگاه فرموده: «أُولَئِكَ يُسَارِعُونَ فِى الخَيرَاتِ وَ هُم لَهَا سَابِقُون». ظاهرا «لام» در «لَهَا»، به معناى «إلَى» باشد و «لَهَا»، كه جار و مجرور است، متعلق به «سَابِقُون»، و معنايش چنين باشد: مؤمنانى كه وصفشان را كرديم، در خيرات و اعمال صالح سرعت نموده، و به سوى آن سبقت مى جويند. يعنى از ديگران پيشى مى گيرند. چون همه مؤمن اند و لازمه آن، همين است كه از يكديگر پيشى گيرند. | ||
