۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اشراف و بزرگان قوم نوح، عامه مردم را عليه پيامبرشان مى شورانند
| خط ۳۰۱: | خط ۳۰۱: | ||
<span id='link31'><span> | <span id='link31'><span> | ||
== | ==بزرگان قوم نوح «ع»، مردم را عليه پيامبرشان مى شورانند == | ||
«''' | «'''وَ قَالَ المَلَأُ مِن قَومِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبوُا بِلِقَاءِ الآخِرَةِ وَ أترَفنَاهُم فِى الحَيَاةِ الدُّنيَا'''»: | ||
اشراف و بزرگان قوم نوح كه فرو رفته در دنيا و فريفته زندگى مادى | اشراف و بزرگان قوم نوح كه فرو رفته در دنيا و فريفته زندگى مادى بودند، با اين كلام خود، عامۀ مردم را عليه پيغمبرشان مى شورانند. خداى سبحان، آن ها را، به سه صفت ياد كرده: | ||
يكى «كفر به خدا»، به خاطر عبادت غير خدا. و ديگرى «تكذيب روز قيامت»، كه لقاى آخرتش خوانده. يعنى لقاى حيات آخرت، به قرينه مقابلش، يعنى جملۀ «فِى الحَيَوةِ الدُّنيَا». | |||
و اين دو صفت، يعنى كفر به «مبدأ» و «معاد»، باعث شد كه ايشان از هرچه غير از دنيا است، منقطع گشته، يكسره به دنيا رو آورند. و چون كه در زندگى دنيا، هر جور خواستند، رفتار كردند و زخارف و زينت هاى لذت بخش آن، يكسره ايشان را به خود جلب كرد، صفت سومى در ايشان پيدا شد، و | |||
