۱۶٬۲۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۸۲ - ۹۳ سوره نمل
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==آيات ۸۲ - ۹۳ سوره نمل == | ==آيات ۸۲ - ۹۳ سوره نمل == | ||
وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لهَُمْ دَابَّةً مِّنَ الاَرْضِ تُكلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاس كانُوا | وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لهَُمْ دَابَّةً مِّنَ الاَرْضِ تُكلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاس كانُوا بِآيَاتِنَا لا يُوقِنُونَ(۸۲) | ||
وَ يَوْمَ | |||
حَتى إِذَا جَاءُو قَالَ | وَ يَوْمَ نَحْشرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِّمَّن يُكَذِّب بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ(۸۳) | ||
حَتى إِذَا جَاءُو قَالَ أَكذَّبْتُم بِآيَاتى وَ لَمْ تُحِيطُوا بهَا عِلْماً أَمَّا ذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(۸۴) | |||
وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِم بِمَا ظلَمُوا فَهُمْ لا يَنطِقُونَ(۸۵) | وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِم بِمَا ظلَمُوا فَهُمْ لا يَنطِقُونَ(۸۵) | ||
وَ يَوْمَ يُنفَخُ فى | أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا الَّيْلَ لِيَسكُنُوا فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ فى ذَلِك لاَيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ(۸۶) | ||
وَ تَرَى الجِْبَالَ | |||
مَن جَاءَ بِالْحَسنَةِ فَلَهُ خَيرٌ مِّنهَا وَ هُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئذٍ | وَ يَوْمَ يُنفَخُ فى الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فى السَّمَاوَاتِ وَ مَن فى الاَرْضِ إِلّا مَن شاءَ اللَّهُ وَ كُلُّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ(۸۷) | ||
وَ مَن جَاءَ بِالسيِّئَةِ فَكُبَّت وُجُوهُهُمْ فى النَّارِ هَلْ | |||
إِنَّمَا | وَ تَرَى الجِْبَالَ تحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِى أَتْقَنَ كُلَّ شَئٍ إِنَّهُ خَبِيرُ بِمَا تَفْعَلُونَ(۸۸) | ||
وَ أَنْ أَتْلُوَا | |||
وَ قُلِ الحَْمْدُ للَّهِ | مَن جَاءَ بِالْحَسنَةِ فَلَهُ خَيرٌ مِّنهَا وَ هُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئذٍ آمِنُونَ(۸۹) | ||
وَ مَن جَاءَ بِالسيِّئَةِ فَكُبَّت وُجُوهُهُمْ فى النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(۹۰) | |||
إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِى حَرَّمَهَا وَ لَهُ كُلُّ شَئٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسلِمِينَ(۹۱) | |||
وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ(۹۲) | |||
وَ قُلِ الحَْمْدُ للَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونهَا وَ مَا رَبُّك بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ(۹۳) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶۵ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و چون فرمان عذاب | و چون فرمان عذاب آن ها رسد، جانورى را از زمين براى آن ها بيرون آريم، تا با آن ها تكلم و بگويد كه اين مردم، آيه هاى ما را باور نمى كرده اند. (۸۲) | ||
(به خاطر بياور) روزى را كه از هر امتى | (به خاطر بياور) روزى را كه از هر امتى دسته اى از آن ها را كه آيه هاى ما را دروغ شمرده اند، محشور كنيم و رديف شوند. (۸۳) | ||
و چون | و چون بيايند، گويد چرا آيه هاى مرا كه دانش شما بدان نمى رسيد، دروغ شمرديد؟ شما چه اعمالى انجام مى داديد. (۸۴) | ||
و به سزاى آن | و به سزاى آن ستم ها كه كرده اند، عذاب بر آنان واجب شود و سخن نگويند. (۸۵) | ||
مگر نمى بينند كه ما شب را پديد آورده ايم تا در آن آرام گيرند و روز را روشن | مگر نمى بينند كه ما شب را پديد آورده ايم تا در آن آرام گيرند و روز را روشن كرده ايم، كه در اين براى گروه داراى ايمان، عبرتى است. (۸۶) | ||
روزى كه در | روزى كه در صور دمند و هر كه در آسمان ها و در زمين است، وحشت كند، جز آن كه خدا بخواهد و همگى با تذلل به پيشگاه وى، رو كنند. (۸۷) | ||
و | و كوه ها را بينى و پندارى كه بى حركت اند، ولى مانند ابر در حركت اند، صنع خداى يكتاست كه همه چيز را به كمال آورده، كه وى از كارهايى كه مى كنيد، آگاه است. (۸۸) | ||
هر كه كار نيك انجام | هر كه كار نيك انجام دهد، پاداشى بهتر از آن دارد و آنان از وحشت آن روز ايمن اند. (۸۹) | ||
هر كه كار بد انجام | هر كه كار بد انجام دهد، آن ها به رو در آتش سرنگون شوند، آيا جز در مقابل اعمالى كه مى كرده ايد، سزايتان مى دهند. (۹۰) | ||
حق اين است كه من فرمان يافته ام پروردگار اين شهر را كه آن را محترم كرده و همه چيز از | حق اين است كه من فرمان يافته ام پروردگار اين شهر را كه آن را محترم كرده و همه چيز از اوست، پرستش كنم، فرمان يافته ام كه از مسلمانان باشم. (۹۱) | ||
و اين قرآن را | و اين قرآن را بخوانم، پس هر كه هدايت يافت، براى خويش هدايت يافت و هر كه گمراه گشت، بگو من فقط بيم رسانم. (۹۲) | ||
بگو ستايش خدايى را كه آيه هاى خويش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهيد شناخت و پروردگارت از اعمالى كه مى | بگو ستايش خدايى را كه آيه هاى خويش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهيد شناخت و پروردگارت از اعمالى كه مى كنيد، بى خبر نيست. (۹۳) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين آيات فصل سابق را تمام مى كند و به | اين آيات فصل سابق را تمام مى كند و به مسأله بعث و پاره اى از ملحقات به آن، از قبيل امورى كه در قيامت و قبل از قيامت رُخ مى دهد، اشاره مى كند و سوره را با همان مطلبى ختم مى نمايد، كه با آن آغاز شده بود و آن مسأله انذار و بشارت است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶۶ </center> | ||
«'''وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لهَُمْ دَابَّةً مِّنَ الاَرْضِ تُكلِّمُهُمْ أَنَّ | ==مقصود از إخراج جنبنده اى از زمين، كه با مردم سخن مى گويد== | ||
«'''وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لهَُمْ دَابَّةً مِّنَ الاَرْضِ تُكلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لا يُوقِنُونَ'''»: | |||
مقتضاى سياق آيه - از اين نظر كه متصل به ما قبل است ، يعنى به آياتى است كه پيرامون مشركين معاصر رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) و يا خصوص مشركين مكه و قريش كه دشمنترين مردم بودند با آن جناب و دعوت او بحث مى كرد - اين ظهور را به آيه مى دهد كه : ضميرهاى جمع در «عليهم» و در «لهم» و در «تكلمهم» به مشركين بر گردد، كه گفتگو درباره آنان است اما نه به خصوص آنان ، بلكه به آنان از اين نظر كه به سوى اسلام دعوت مى شوند، پس در حقيقت مراد عموم مردم اين امتند، چون همه از نظر دعوت يكى هستند، اولشان به آخرشان ملحق است و اين گونه عنايت در كلام خداى تعالى بسيار وارد شده است . | مقتضاى سياق آيه - از اين نظر كه متصل به ما قبل است ، يعنى به آياتى است كه پيرامون مشركين معاصر رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) و يا خصوص مشركين مكه و قريش كه دشمنترين مردم بودند با آن جناب و دعوت او بحث مى كرد - اين ظهور را به آيه مى دهد كه : ضميرهاى جمع در «عليهم» و در «لهم» و در «تكلمهم» به مشركين بر گردد، كه گفتگو درباره آنان است اما نه به خصوص آنان ، بلكه به آنان از اين نظر كه به سوى اسلام دعوت مى شوند، پس در حقيقت مراد عموم مردم اين امتند، چون همه از نظر دعوت يكى هستند، اولشان به آخرشان ملحق است و اين گونه عنايت در كلام خداى تعالى بسيار وارد شده است . | ||
