۱۶٬۲۸۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←يادآورى آيات الهى ديگر: خوابيدن در شب، تلاش در روز، رعد و برق، فرستادن باران و...
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<span id='link158'><span> | <span id='link158'><span> | ||
آيات مذكور در اين فراز، به طور ترتيب ذكر شده. اول شروع كرده به مسأله خلقت انسان و پيدايش او. آنگاه مسأله دو صنف بودن و مرد و زن بودنش، سپس مرتبط بودن وجودش به وجود آسمان و زمين. آنگاه اختلاف زبان ها و رنگ هايش، پس از آن سعى و كوشش او در طلب رزق، و آرامش و خوابيدنش در شب. آنگاه نشان دادن برق به او، و نازل كردن باران. و در آخر، قيام آسمان و زمين تا روزى معين. يعنى روزى كه آن سرآمدى كه براى حيات بشر در زمين مقدر شده، به پايان برسد، و آنگاه مسأله معاد و از سرگرفتن زندگى اش ذكر شده. اين بود پاره اى از نكاتى كه در ترتيب آيات هست. | |||
آيات مذكور در اين | |||
نكته | نكته ديگر، در ترتيب فواصل آن ها هست. اول فرموده: «يَتَفَكَّرُون». بعد «لِلعَالَمِين». بعد «يَسمَعُون». سپس «يَعقِلُون»، و از اين ترتيب اين نكته استفاده مى شود كه انسان، اول فكر مى كند، بعد عالِم مى شود، و بعد هرگاه چيزى از حقايق را شنيد، در خود جاى مى دهد. آنگاه پيرامون آن تعقل مى كند - و خدا داناتر است. | ||
«''' | «'''وَ لَهُ مَن فِى السَّمَاوَاتِ وَ الأرضِ كُلٌّ لَهُ قَانِتُون'''»: | ||
همان طور كه | همان طور كه گفتيم، آياتى كه در اين فراز نام برد، همه براى اثبات ربوبيت خداى تعالى و الوهيتش بود، و چون سخن منتهى شد به مسأله معاد، و بازگشت به سوى خدا، لذا در دنبال آن استدلال كرد بر امكان آن، و اين استدلال از خلقت و تدبيرى كه در آيات سابق مذكور بود، گرفته شده. | ||
<span id='link159'><span> | <span id='link159'><span> | ||
==همه موجودات تحت از اطاعت تكوينى خداوند هستند == | ==همه موجودات تحت از اطاعت تكوينى خداوند هستند == | ||
پس جمله ((له من فى السموات و الارض (( اشاره است به احاطه ملك حقيقى خدا، كه اثر آن جواز تصرف مالك در ملك خويش ، و به دلخواه خويش است ، پس خداى تعالى از آنجا كه مالك حقيقى عالم است ، در مملوك خود تصرف نموده از نشاه دنيا به آخرت مى برد. | پس جمله ((له من فى السموات و الارض (( اشاره است به احاطه ملك حقيقى خدا، كه اثر آن جواز تصرف مالك در ملك خويش ، و به دلخواه خويش است ، پس خداى تعالى از آنجا كه مالك حقيقى عالم است ، در مملوك خود تصرف نموده از نشاه دنيا به آخرت مى برد. | ||
