۱۴٬۴۳۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
كذلك زين للكافرين ما كانوا يعملون | «'''كذلك زين للكافرين ما كانوا يعملون'''»: | ||
از ظاهر سياق صدر آيه چنين | |||
از ظاهر سياق صدر آيه چنين بر مى آيد كه تشبيه «كذلك»، از قبيل تشبيه فرع به اصل و به منظور اعطاى قاعده كلى بوده باشد. مانند تشبيهى كه در آيه «كذلك يضرب الله الحق و الباطل»، و «كذلك يضرب الله الامثال» است، و در حقيقت، به رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) مى فهماند كه آن مثالى را كه ما زديم، قاعده اى كلى گرفته و بر مثل ديگرى كه زده مى شود، بر آن قياس كن. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۶۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۶۸ </center> | ||
بنابراين، معناى جمله «كذلك زين...» اين خواهد بود: كافر، مفرّى از ظلمات ندارد. براى اين كه اعمال او، آن چنان به نظرش جلوه كرده و او را مجذوب ساخته، كه نمى گذارد به فكر بيرون آمدن از ظلمت همان عمل افتاده، خود را به فضاى روشن سعادت بكشاند. آرى، خداوند مردم ستمگر را هدايت نمى كند. | |||
بعضى ديگر در وجه تشبيه مزبور گفته اند: تشبيه عمل كفار است به عمل مسلمين و | |||
بعضى ديگر در وجه تشبيه مزبور گفته اند: تشبيه عمل كفار است به عمل مسلمين و مؤمنين، و معنايش اين است كه: كفر در نظر كفار جلوه كرده و به آن عمل كرده اند. همچنان كه ايمان در نظر مؤمنين جلوه كرده و بدان عمل نموده اند. وليكن اين معنا از سياق صدر آيه به دور است. | |||
<span id='link241'><span> | <span id='link241'><span> | ||
==مكر بزرگان و اعيان هر | ==مكر بزرگان و اعيان هر قريه، در برابر دعوت انبياء و استهزء رسالت پيغمبر«ص» == | ||
وَ كَذَلِك جَعَلْنَا فى كلِّ قَرْيَةٍ | «'''وَ كَذَلِك جَعَلْنَا فى كلِّ قَرْيَةٍ أَكابرَ مُجْرِمِيهَا ...'''»: | ||
گويا مقصود اين باشد كه ما گروهى را زنده نموده و براى ايشان نورى قرار داديم كه با آن | |||
روى اين | گويا مقصود اين باشد كه ما گروهى را زنده نموده و براى ايشان نورى قرار داديم كه با آن نور، در ميان مردم زندگى كنند، و گروهى ديگر را از اين زندگى محروم ساختيم. در نتيجه، در ظلمت ها مانده و از آن بيرون شدنى نيستند. اعمالشان هم كه در نظرشان خيلى جلوه كرده، آنان را در خلاصى از ظلمت ها سود نمى دهند. | ||
بعضى از | |||
و ما به همين نحو، از مجرمان هر قريه اى، بزرگتران ايشان را واداشتيم تا در آن قريه، در مقابل دعوت دينى پيغمبر و گروندگان مكر كنند، ليكن مكرشان سودى به حالشان نمى دهد. چون ايشان در ظلمت به سر مى برند، و نمى توانند خير و شر خود را ببينند، و نمى فهمند كه خسارت مكرشان، به خودشان عايد مى شود. | |||
روى اين حساب، منظور از جمله «كذلك زين للكافرين ما كانوا يعملون»، بيان اين جهت خواهد بود كه اعمال كفار با همه جلوه اى كه در نظر ايشان دارد، در استخلاص از ظلمت هايى كه ايشان در آن به سر مى برند، كوچكترين سودى برايشان ندارد. | |||
و منظور از جمله «و كذلك جعلنا فى كل قرية اكابر مجرميها...»، بيان اين جهت خواهد بود كه اعمال ايشان و مكر و خدعه هايى كه به ضرر دعوت دينى و عليه انبيا و گروندگانشان مى كنند، ضررى به حال آنان نداشته، بلكه همه ضررها متوجه خودشان مى شود، وليكن نمى فهمند، چون در ظلمت به سر مى برند. | |||
بعضى از مفسران گفته اند: «معناى تشبيهى كه در آيه است، اين است كه نظير آنچه كه ما برايت شرح داديم، عمل كفار در نظرشان جلوه كرد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۶۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۶۹ </center> | ||
و باز نظير آن در هر | و باز نظير آن در هر قريه اى، بزرگتران مجرمينش را واداشتيم تا مكر كنند، و در مقابل مكر آنان، مؤمنين را نور داديم. پس هر رفتارى كه با مؤمنين كرديم، با كفار هم كرديم، الا اين كه كفار به سوء اختيار خود گمراهى، و مؤمنين به حسن اختيار خود، هدايت را اختيار كردند. زيرا «جعل» (جعلنا) در هر دو، به معناى صيرورت است. جز اين كه در باره لطف و نسبت به كفار، متمكن ساختن ايشان از مكر و فريب مى باشد». و اين سخن، خالى از بُعد نيست. | ||
كلمه «''' جعل '''» در جمله «''' جعلنا فى كل قرية اكابر مجرميها '''» به همان معنايى است كه «''' جعل '''» در جمله «''' و جعلنا له نورا '''» به آن معنا است ، و چون در دومى به معناى خلق است ناگزير بايد در اولى هم به معناى خلق باشد. و بنابراين ، معناى جمله اولى اين مى شود كه : ما در هر قريهاى بزرگترين مجرمين آن قريه را براى اين خلق كرديم كه در آن قريه مكر كنند و غايت خلقت بودن مكر در اين آيه نظير غايت بودن دخول در آتش است در آيه «''' و لقد ذرانا لجهنم كثيرا من الجن و الانس '''» كه معناى آن در چند جاى اين كتاب گذشته و اگر اكابر مجرمين را اختصاص به ذكر داد براى اين است كه بفهماند فريب هر فريبكارى به خودش برمى گردد، و معلوم است كه مكر كننده ها در هر قومى اكابر آن قومند، و اما اصاغر و كوچكترها كه همان عامه مردمند در حقيقت اتباع اكابرند، و از خود اراده مستقلى ندارند. | كلمه «''' جعل '''» در جمله «''' جعلنا فى كل قرية اكابر مجرميها '''» به همان معنايى است كه «''' جعل '''» در جمله «''' و جعلنا له نورا '''» به آن معنا است ، و چون در دومى به معناى خلق است ناگزير بايد در اولى هم به معناى خلق باشد. و بنابراين ، معناى جمله اولى اين مى شود كه : ما در هر قريهاى بزرگترين مجرمين آن قريه را براى اين خلق كرديم كه در آن قريه مكر كنند و غايت خلقت بودن مكر در اين آيه نظير غايت بودن دخول در آتش است در آيه «''' و لقد ذرانا لجهنم كثيرا من الجن و الانس '''» كه معناى آن در چند جاى اين كتاب گذشته و اگر اكابر مجرمين را اختصاص به ذكر داد براى اين است كه بفهماند فريب هر فريبكارى به خودش برمى گردد، و معلوم است كه مكر كننده ها در هر قومى اكابر آن قومند، و اما اصاغر و كوچكترها كه همان عامه مردمند در حقيقت اتباع اكابرند، و از خود اراده مستقلى ندارند. | ||
و اما اينكه فرمود: «''' و ما يمكرون الا بانفسهم و ما يشعرون '''» جهتش اين است كه مكر به معناى عملى است كه مكر شده آنرا به حال خود نافع بداند و حال آنكه مكر كننده آن عمل را به منظور ضرر رسانيدن به او و خنثى كردن زحمات و باطل ساختن غرضش انجام داده ، و از آنجا كه خداوند سبحان غرضى از دعوت دينى خود نداشته از آن ، نفعى عايد او نمى شود، و منظورش همه منتفع شدن خود مردم است ، پس اگر كسى با خدا مكر كند و نگذارد كه غرض از دعوتهاى دينى حاصل شود در حقيقت به خود ضرر زده نه به پروردگار خود. | و اما اينكه فرمود: «''' و ما يمكرون الا بانفسهم و ما يشعرون '''» جهتش اين است كه مكر به معناى عملى است كه مكر شده آنرا به حال خود نافع بداند و حال آنكه مكر كننده آن عمل را به منظور ضرر رسانيدن به او و خنثى كردن زحمات و باطل ساختن غرضش انجام داده ، و از آنجا كه خداوند سبحان غرضى از دعوت دينى خود نداشته از آن ، نفعى عايد او نمى شود، و منظورش همه منتفع شدن خود مردم است ، پس اگر كسى با خدا مكر كند و نگذارد كه غرض از دعوتهاى دينى حاصل شود در حقيقت به خود ضرر زده نه به پروردگار خود. | ||
وَ إِذَا جَاءَتْهُمْ ءَايَةٌ قَالُوا لَن نُّؤْمِنَ...رِسالَتَهُ | |||
«'''وَ إِذَا جَاءَتْهُمْ ءَايَةٌ قَالُوا لَن نُّؤْمِنَ...رِسالَتَهُ'''»: | |||
اينكه گفتند: «''' ما به تو ايمان نخواهيم آورد تا آنكه به خود ما نازل شود '''» آنچه كه به رسولان خدا نازل مى شود مقصودشان اين بوده كه آنان نيز به مقام رسالت نائل شده و علاوه بر اصول و فروع معارف دينى ، داراى خود رسالت نيز بشوند، و گر نه اگر مقصودشان اين نبود جا داشت گفته آنان به عبارت : «''' مثل ما اوتى انبياء الله '''» و امثال آن حكايت شود، مانند آيه «''' لو لا يكلمنا الله او تاتينا آية '''» و آيه «''' لو لا انزل علينا الملئكة او نرى ربنا '''» . | اينكه گفتند: «''' ما به تو ايمان نخواهيم آورد تا آنكه به خود ما نازل شود '''» آنچه كه به رسولان خدا نازل مى شود مقصودشان اين بوده كه آنان نيز به مقام رسالت نائل شده و علاوه بر اصول و فروع معارف دينى ، داراى خود رسالت نيز بشوند، و گر نه اگر مقصودشان اين نبود جا داشت گفته آنان به عبارت : «''' مثل ما اوتى انبياء الله '''» و امثال آن حكايت شود، مانند آيه «''' لو لا يكلمنا الله او تاتينا آية '''» و آيه «''' لو لا انزل علينا الملئكة او نرى ربنا '''» . | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۷۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۷۰ </center> | ||
