۱۷٬۰۰۸
ویرایش
خط ۱۳۲: | خط ۱۳۲: | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
در اين | در اين آيات، چند قسمت ديگر از داستان هاى بنى اسرائيل و نافرمانى هاى ايشان نقل شده، كه به خاطر نقض عهدى كه كردند، خداوند به عقوبت گرفتارشان كرده است، و از ستمگران كسانى بر ايشان مسلط كرده كه شكنجه شان داده اند. اين حال اسلاف ايشان بوده، از اين اسلاف و نياكان بنى اسرائيل نسل هايى به وجود آمدند، كه آيات خدا را به بهاى اندكى فروخته، و در امر دين بى اعتنايى كردند، مگر عده كمى كه از حق نگذشتند. | ||
«'''وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ ...'''»: | «'''وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ ...'''»: | ||
مقصود از | مقصود از «قريه»، همان سرزمينى است كه در بيت المقدس واقع بوده و بنى اسرائيل مأمور شدند تا آن شهر را فتح نموده و با اهل آن جا، كه از عمالقه بوده اند، جنگيده و ايشان را هزيمت دهند و شهر را تصرف كنند. بنى اسرائيل از اين مأموريت سر باز زده و در نتيجه، به سرگردانى در بيابان «تيه» مبتلا شدند. تفصيل اين داستان در سوره «مائده»، آيه «۲۰ - ۲۶» گذشت. | ||
«'''و قولوا حطة و ادخلوا الباب سجدا...'''» - گفتار در پيرامون نظير اين | «'''و قولوا حطة و ادخلوا الباب سجدا...'''» - گفتار در پيرامون نظير اين آيه، در سوره «بقره»، آيه «۵۸ - ۵۹» گذشت. و جمله «سنزيد المحسنين» در موضع جواب از سؤال مقدر است. كأنه بعد از آن كه فرمود: «يغفر لكم خطيئاتكم»، كسى مى پرسد: ديگر چه؟ مى فرمايد: ما نيكوكاران را زياده مى دهيم. | ||
«'''وَ سئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتى كانَت حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فى السبْتِ ...'''»: | «'''وَ سئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتى كانَت حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فى السبْتِ ...'''»: | ||
يعنى از بنى | يعنى: از بنى اسرائيل، حال اهل آن قريه اى را كه در ساحل دريا قرار داشت، بپرس. مقصود از «حاضر دريا بودن»، در نزديكى دريا و مشرف به آن قرار داشتن است. «يعدون» از «تعدى»، و در اين جا مقصود تجاوز از آن حدود و مقرراتى است كه خداوند براى روز شنبه يهود جعل فرموده بود، و آن، اين بود كه: به خاطر بزرگداشت اين روز، شكار ماهى را ترك كنند. | ||
«'''إذ تأتيهم حيتانهم'''» - مقصود از «ماهى هاى ايشان»، ماهى هاى سمت ايشان است. | |||
«'''يوم سبتهم شرعا'''» - كلمه «شرع» جمع «شارع» است، كه به معناى ظاهر و آشكار است. يعنى روزهاى شنبه، ماهى هاى سمت ايشان خود را آشكار مى كردند و روى آب پيدا مى شدند. | |||
«'''و يوم لا يسبتون لا تأتيهم'''» - يعنى تجاوزشان از حدود خدايى روز شنبه بود، كه ماهى ها روى آب آشكار مى شدند و ايشان ممنوع از صيد بودند، و اما بعد از روز شنبه، كه مجاز در صيد بودند، ماهى ها نزديك نمى آمدند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۸۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۸۴ </center> | ||
و | و اين، خود يك امتحانى بوده از خداى تعالى، و خداوند به اين جهت، ايشان را به چنين امتحانى مبتلا كرد كه فسق و فجور در ميان ايشان رواج يافته بود، و حرص بر اين اعمال، ايشان را وادار به مخالفت امر خدا و صيد ماهى و به دست آوردن هزينه فسق و فجورشان مى كرد، و تقوایى كه ايشان را از مخالفت باز بدارد، نداشتند. لذا فرمود: «و كذلك نبلوهم». يعنى: اين چنين ما ايشان را مى آزماييم. «بما كانوا يفسقون»: به خاطر فسقى كه مرتكب مى شدند. | ||
<span id='link243'><span> | <span id='link243'><span> | ||
ویرایش