۱۷٬۰۵۲
ویرایش
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
راغب در مفردات گفته است : اصل واژه «برء» و «براء» و «تبرى» به معناى كناره گيرى و بيزارى از هر چيزيست كه مجاورت با آن مورد كراهت باشد، لذا گفته مى شود «برأت من المرض: از مرض بهبودى يافتم» و «برأت من فلان: از گير فلانى نجات يافتم» و «تبرأت و يا أبرأته و برأته من كذا: و از فلان عمل بى زارى جستم و يا فلانى را از آن عمل برى نمودم» ، و در مفردش گفته مى شود: «رجل برئ» و در جمع گفته مى شود: «قوم برآء و يا قوم بريوون» خداى تعالى در قرآن مى فرمايد: «برائة من الله و رسوله». | راغب در مفردات گفته است : اصل واژه «برء» و «براء» و «تبرى» به معناى كناره گيرى و بيزارى از هر چيزيست كه مجاورت با آن مورد كراهت باشد، لذا گفته مى شود «برأت من المرض: از مرض بهبودى يافتم» و «برأت من فلان: از گير فلانى نجات يافتم» و «تبرأت و يا أبرأته و برأته من كذا: و از فلان عمل بى زارى جستم و يا فلانى را از آن عمل برى نمودم» ، و در مفردش گفته مى شود: «رجل برئ» و در جمع گفته مى شود: «قوم برآء و يا قوم بريوون» خداى تعالى در قرآن مى فرمايد: «برائة من الله و رسوله». | ||
== | == معنای برائت خدا و رسول از مشرکان، در این سوره== | ||
اين آيه شريفه نسبت به چند آيه بعد به منزله عنوان مقاله اى است كه به خلاصه كلام بعدى اشاره مى كند، مانند ساير سوره هاى مفصلى كه يك و يا دو آيه اول آن بطور اجمال به غرضى كه آيات سوره در مقام افاده آن است اشاره مى كند. | اين آيه شريفه نسبت به چند آيه بعد به منزله عنوان مقاله اى است كه به خلاصه كلام بعدى اشاره مى كند، مانند ساير سوره هاى مفصلى كه يك و يا دو آيه اول آن بطور اجمال به غرضى كه آيات سوره در مقام افاده آن است اشاره مى كند. | ||
خطاب آيه به شهادت جمله | |||
و مفاد آيه تنها صرف تشريع نيست ، بلكه متضمن انشاء حكم و قضاء بر برائت از مشركين زمان نزول آيه است ، به دليل اينكه اگر صرف تشريع بود رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) را در برائت شريك نمى كرد، چون داب قرآن بر اين است كه حكم تشريعى صرف را تنها به خدا نسبت دهد، حتى صريحا فرموده : | خطاب آيه به شهادت جمله «عاهدتم» متوجه به مؤ منين و يا به رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و مؤمنين است. و در عنوان ، نام خدا برده شده كه صاحب خطاب و حكم است و نام رسول هم برده شده كه واسطه ابلاغ خطاب است، و نام مشركين برده شده كه مورد حكمند، و پس از آن ، حكم طورى الفاء شده كه بطور غايبانه ولى در عين حال با صاحب حكم مواجهه كنند به آنان برسد، و اين طرز خطاب در احكام و دستوراتى كه مقصود رساندنش به همه مردم است خود يك نوع تعظيم است براى صاحب حكم دستور. | ||
و مفاد آيه تنها صرف تشريع نيست ، بلكه متضمن انشاء حكم و قضاء بر برائت از مشركين زمان نزول آيه است ، به دليل اينكه اگر صرف تشريع بود رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) را در برائت شريك نمى كرد، چون داب قرآن بر اين است كه حكم تشريعى صرف را تنها به خدا نسبت دهد، حتى صريحا فرموده: «و لا يشرك فى حكمه احدا» و از مصاديق حكم جز حكم به معناى سياست و ولايت و قطع خصومت را به آنحضرت نسبت نمى دهد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۹ صفحه ۱۹۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۹ صفحه ۱۹۷ </center> | ||
<span id='link101'><span> | <span id='link101'><span> |
ویرایش