۱۶٬۸۸۰
ویرایش
خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
«'''فَمَن كَفَرَ فَعَلَيهِ كُفرُهُ'''» - يعنى: پس خداى سبحان، ربّ آدمى است، نه غير او. پس هر كس به اين حقيقت كافر شود، و آن را بپوشاند و ربوبيت را به غير خدا نسبت دهد، عليه خود، كفر ورزيده است. | «'''فَمَن كَفَرَ فَعَلَيهِ كُفرُهُ'''» - يعنى: پس خداى سبحان، ربّ آدمى است، نه غير او. پس هر كس به اين حقيقت كافر شود، و آن را بپوشاند و ربوبيت را به غير خدا نسبت دهد، عليه خود، كفر ورزيده است. | ||
«'''وَ لا يَزِيدُ الكَافِرِينَ كُفرُهُم عِندَ رَبّهِم إلّا مَقتاً وَ لا يَزِيدُ الكَافِرِينَ كُفرُهُم إلّا خَسَاراً'''» - اين قسمت از آيه، بيان مى كند كه كفر كفار، بر ضرر خود ايشان است. چون كفرشان باعث خشم و عذاب خدا مى شود. و كلمۀ «مقت»، به معناى شدت خشم است. چون كفر باعث مى شود انسان از عبوديت خدا سر برتابد و ساحت مقدس او را خوار بشمارد، و نيز، اين عمل باعث مى شود كه كافران، در نفس خود، خسارت بينند. چون نفس خود را كه قابليت داشت از سعادت انسانيت برخوردار گردد، مبتلا به شقاوت و بلا كردند، كه به زودى در مسير انتقال خود به سوى دار جزا، با آن روبرو مى شوند. | «'''وَ لا يَزِيدُ الكَافِرِينَ كُفرُهُم عِندَ رَبّهِم إلّا مَقتاً وَ لا يَزِيدُ الكَافِرِينَ كُفرُهُم إلّا خَسَاراً'''» - اين قسمت از آيه، بيان مى كند كه كفر كفار، بر ضرر خود ايشان است. چون كفرشان باعث خشم و عذاب خدا مى شود. | ||
و كلمۀ «مقت»، به معناى شدت خشم است. چون كفر باعث مى شود انسان از عبوديت خدا سر برتابد و ساحت مقدس او را خوار بشمارد، و نيز، اين عمل باعث مى شود كه كافران، در نفس خود، خسارت بينند. چون نفس خود را كه قابليت داشت از سعادت انسانيت برخوردار گردد، مبتلا به شقاوت و بلا كردند، كه به زودى در مسير انتقال خود به سوى دار جزا، با آن روبرو مى شوند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۷۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۷۶ </center> | ||
و اگر از «اثر كفر»، به «زيادت كفر» تعبیر كرد، بدان جهت است كه فطرت انسان بسيط و ساده است، و در معرض استكمال و كسب زيادت قرار دارد - تا اين كه ببينى فطرت در چه مسيرى قرار گيرد - اگر در مسير اسلام و ايمان به خدا قرار گيرد، روز به روز، همين ايمان و اسلامش كامل و زياد مى شود و به خدا نزديك تر مى گردد، و اگر در مسير كفر قرار گيرد، باز فطرت او، در اين مسير استكمال مى كند. يعنى روز به روز، كفرش زيادتر شده و در نتيجه، خشم خدا از او بيشتر و خسران | و اگر از «اثر كفر»، به «زيادت كفر» تعبیر كرد، بدان جهت است كه فطرت انسان بسيط و ساده است، و در معرض استكمال و كسب زيادت قرار دارد - تا اين كه ببينى فطرت در چه مسيرى قرار گيرد - اگر در مسير اسلام و ايمان به خدا قرار گيرد، روز به روز، همين ايمان و اسلامش كامل و زياد مى شود و به خدا نزديك تر مى گردد، و اگر در مسير كفر قرار گيرد، باز فطرت او، در اين مسير استكمال مى كند. يعنى روز به روز، كفرش زيادتر شده و در نتيجه، خشم خدا از او بيشتر و خسران او، زياده تر مى گردد. | ||
و اگر «مقت» را به «عِندَ رَبّهِم» مقیّد كرد، ولى «خسار» را مقيّد به آن نكرد، براى اين بود كه «خسار» از تبعات و آثار تبديل ايمان به كفر و تبديل سعادت به شقاوت است، و اين، امرى است در نزد خود انسان ها، ولى «مقت» كه شدت خشم خدا است، امرى است در نزد خداى سبحان. | و اگر «مقت» را به «عِندَ رَبّهِم» مقیّد كرد، ولى «خسار» را مقيّد به آن نكرد، براى اين بود كه «خسار» از تبعات و آثار تبديل ايمان به كفر و تبديل سعادت به شقاوت است، و اين، امرى است در نزد خود انسان ها، ولى «مقت» كه شدت خشم خدا است، امرى است در نزد خداى سبحان. |
ویرایش