تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها

==آيات ۶۶ - ۸۳ سوره يس ==

وَ لَوْ نَشاءُ لَطمَسنَا عَلى أَعْيُنهِمْ فَاستَبَقُوا الصرَاط فَأَنى يُبْصِرُونَ(۶۶)

وَ مَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكسهُ فى الخَْلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ(۶۸)

وَ مَا عَلَّمْنَاهُ الشعْرَ وَ مَا يَنبَغِى لَهُ إِنْ هُوَ إِلا ذِكْرٌ وَ قُرْءَانٌ مُّبِينٌ(۶۹)

لِّيُنذِرَ مَن كانَ حَيًّا وَ يحِقَّ الْقَوْلُ عَلى الْكَافِرِينَ(۷۰)

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَت أَيْدِينَا أَنْعَاماً فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ(۷۱)

وَ لهَُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَ مَشارِب أَ فَلا يَشكُرُونَ(۷۳)

وَ اتخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ ءَالِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصرُونَ(۷۴)

لا يَستَطِيعُونَ نَصرَهُمْ وَ هُمْ لهَُمْ جُندٌ محْضرُونَ(۷۵)

فَلا يحْزُنك قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ(۷۶)

أَوَلَمْ يَرَ الانسانُ أَنَّا خَلَقْنَهُ مِن نُّطفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ(۷۷)

قُلْ يحْيِيهَا الَّذِى أَنشأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ(۷۹)

الَّذِى جَعَلَ لَكم مِّنَ الشجَرِ الاَخْضرِ نَاراً فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ(۸۰)

أَ وَ لَيْس الَّذِى خَلَقَ السمَاوَاتِ وَ الاَرْض بِقَادِرٍ عَلى أَن يخْلُقَ مِثْلَهُم بَلى وَ هُوَ الخَْلَّاقُ الْعَلِيمُ(۸۱)

فَسبْحَانَ الَّذِى بِيَدِهِ مَلَكُوت كلِّ شىْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ(۸۳)

و اگر بخواهيم ديدگانشان را محو مى كنيم آن وقت به سوى صراط مى شتابند و سبقت مى گيرند. اما نمى توانند، چون نمى بينند(۶۶).

و اگر بخواهيم بر جايشان مسخشان مى كنيم به طورى كه ديگر نتوانند رفت و برگشت كنند(۶۷).

و هر كه را عمر طولانى دهيم خلقتش را دگرگون مى كنيم آيا هنوز هم تعقل نمى كنند(۶۸).

و ما پيغمبر را شعر نياموخته ايم و شعر گفتن شاءن او و سزاوار او نيست آنچه بدو آموختيم جز پند و قرآنى هويدا نمى باشد(۶۹).

تا هر كه را زنده دل است بيم دهد و آنان هم كه كافر و مرده دلند، گفتار خدا درباره آنان محقق شود(۷۰).

مگر نمى بينيد كه براى انسان از آنچه دست قدرت ما درست كرده حيواناتى آفريديم كه مالك آن شده اند(۷۱).

و حيوانات را براى ايشان رام كرده ايم كه هم مركوبشان است و هم از آن مى خورند(۷۲).

و از آن سودها و نوشيدنى ها دارند، پس چرا باز هم سپاس نمى گزارند(۷۳).

غير از خدا خدايانى گرفتند تا شايد يارى شوند(۷۴).

بت ها نتوانند ايشان را يارى كنند و ايشان سپاه احضار شده آنهايند(۷۵).

گفتارشان تو را ا ندوهگين نكند، چرا كه ما آنچه را پنهان كنند و آنچه را عيان سازند، مى دانيم(۷۶).

مگر انسان نمى بيند كه ما او را از نطفه اى آفريديم؟ چطور با وجود اين دشمنى آشكار شده است(۷۷).

براى ما مثلى زده و خلقت نخستين خود را فراموش كرده مى گوى د: چه كسى اين استخوانهاى پوسيده را در عين اينكه پوسيده است زنده مى كند؟(۷۸).

بگو همان خدايى كه بار اول آن را بدون الگو ايجاد كرد دوباره زنده اش ‍ مى كند و او به همه مخلوقات دانا است(۷۹).

آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده نمى تواند مانند آن بيافريند؟ چرا، و او آفريدگار داناست(۸۱).

كار او وقتى چيزى را اراده كند فقط همين است كه بدو بگويد: باش پس وجود يابد(۸۲).

منزه است آن كه سلطنت همه چيز به دست اوست و به سوى او بازگشت مى يابيد(۸۳).