۱۶٬۲۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وصف و حال اصحاب الجنة در بهشت برين
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
==وصف و حال اصحاب الجنة در بهشت برين == | ==وصف و حال اصحاب الجنة در بهشت برين == | ||
«'''إِنَّ | «'''إِنَّ أَصحَابَ الجَْنَّةِ الْيَوْمَ فِى شُغُلٍ فَاكِهُونَ'''»: | ||
كلمه | كلمه «شغل»، به معناى كارى است كه آدمى را به خود مشغول سازد، و از كارهاى ديگر باز بدارد. و كلمه «فاكه»، اسم فاعل از مصدر «فكاهت» است، كه به معناى گفت و شنودى است، كه مايه خوشحالى باشد. و ممكن هم هست به معناى تمتع و لذت بردن باشد، و - به طورى كه گفته شده - از مصدر مزبور، غير از اسم فاعل، هيچ فعلى مشتق نشده است. | ||
بعضى از | بعضى از مفسران گفته اند: معناى «فاكه»، صاحب ميوه است. همان طور كه مى گوييم: «لابِنٌ وَ تَامِرٌ: فلانى، داراى لبن و تمر است»، ولى اين معنى را يك نكته بعيد مى سازد، و آن، اين است كه در اين آيات، سخن از ميوه به ميان آمد، ديگر لازم نبود كه بار ديگر تكرار شود، به خلاف اين كه كلمه مذكور را، به معناى گفت و شنود بگيريم، كه ديگر تكرارى لازم نمى آيد. | ||
و معناى | و معناى آيه، اين است كه: اصحاب بهشت، در آن روز، در كارى هستند كه توجهشان را از هر چيز ديگرى قطع مى كند و آن كار، عبارت است از: «گفت و شنودهاى لذت بخش»، و يا عبارت است از: «تنعم در بهشت». | ||
«'''هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فى ظِلَالٍ عَلى الاَرَائكِ مُتَّكِئُونَ'''»: | «'''هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فى ظِلَالٍ عَلى الاَرَائكِ مُتَّكِئُونَ'''»: | ||
كلمه | كلمه «ظلال»، جمع «ظِل» است، كه به معناى سايه است. بعضى گفته اند: جمع ظُلّه - به ضمۀ ظاء - است، كه به معناى سايبان (و چتر)، يا سقف يا درخت و يا امثال اين ها است، كه مانع از نفوذ نور خورشيد مى شود. و كلمۀ «أرَائِك»، جمع «أريكه» است، كه به معناى هر چيزى است كه بدان تكيه كنند. مانند پشتى و متكا و امثال آن. | ||
و معناى آيه اين است كه : | و معناى آيه اين است كه: ايشان، يعنى اهل بهشت و همسرانشان، كه در دنيا محرم ايشان بودند و از مؤمنات بودند، و يا حورالعين كه همسران بهشتى ايشان اند، در سايه ها و يا در زير سايبان هايى كه ساتر از آفتاب يا هر حرارت ديگرى است، قرار دارند، و بر پشتى ها، به عزّت تكيه مى كنند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۵۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۵۱ </center> | ||
«'''لهَُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ لهَُم مَا يَدَّعُونَ'''»: | |||
كلمه «فاكهه»، به معناى مطلق ميوه ها است. مانند: سيب، پرتقال و امثال آن. و كلمه «يَدَّعُون»، از مصدر «إدّعاء» است، كه به معناى تمنى و خواستن است. يعنى: مردم در بهشت، ميوه و نيز هرچه را تمنا و اشتها كنند و بطلبند، در اختيار دارند. | |||
«'''سلَامٌ قَوْلاً مِن رَبٍّ رَّحِيمٍ'''»: | |||
كلمه «سلام»، مبتدايى است كه خبرش حذف شده. و اگر آن را نكره آورد و نفرمود: «السّلام»، به منظور اين است كه بفهماند سلامى است كه از عظمت، نمى توان تعريفش كرد. و خبرى كه از آن حذف شده، عبارت است از: «عَلَيكُم»، و يا «لَكُم». | |||
و كلمۀ «قَولاً»، مفعول مطلق است براى فعل محذوف، و تقديرش، اين است كه: «أقُولُه قَولاً مِن رَبٍّ رَحِيمٍ: من اين سلام را مى گويم، گفتنى از پروردگار رحيم». | |||
از ظاهر كلام بر مى آيد كه اين سلام، از خداى تعالى باشد، و اين، غير از آن سلامى است كه ملائكه به بهشتيان مى گويند و قرآن، چنين حكايتش كرده: «وَ المَلَائِكَةُ يَدخُلُونَ عَلَيهِم مِن كُلّ بَابٍ سَلَامً عَلَيكُم بِمَا صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبىَ الدّار». | |||
«''' | «'''وَ امتَازُوا اليَومَ أيُّهَا المُجرِمُون'''»: | ||
يعنى: آن روز، به مجرمان مى گوييم: از بهشتيان جدا شويد. و منظور از «آن روز»، روز قيامت است. اين آيه، وعده اى را كه در جاى ديگر داده و فرموده: «أم نَجعَلُ الّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ كَالمُفسِدِينَ فِى الأرضِ أم نَجعَلُ المُتّقِينَ كَالفُجّار». و نيز فرموده: «أم حَسِبَ الّذِينَ اجتَرَحُوا السّيّئاتِ أن نَجعَلَهُم كَالّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ سَوَاءً مَحيَاهُم وَ مَمَاتُهُم»، منجز و قطعى مى كند و از وفاى به آن وعده، خبر مى دهد. | |||
<span id='link98'><span> | <span id='link98'><span> | ||
