۱۷٬۲۳۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←احتجاج عليه مشركان، بر وحدانيت خداى تعالى، در خلقت و ربوبيت
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
«'''قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَكانَتِكمْ إِنّى عَامِلٌ ... عَذَابٌ مُّقِيمٌ'''»: | «'''قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَكانَتِكمْ إِنّى عَامِلٌ ... عَذَابٌ مُّقِيمٌ'''»: | ||
كلمۀ «مكانت»، به معناى مقام و منزلت و قدر است، و اين كلمه، در معقولات به كار مى رود، همچنان كه كلمه «مكان»، در محسوسات استعمال مى شود. در اين جمله، دستور مى دهد كه بر مكانت خود عمل كنند، و معنايش اين است كه: مشركان مى توانند به اين حال و روش خود، يعنى كفر و عناد و جلوگيرى از راه خدا، ادامه دهند. | |||
«''' | «'''فَسَوفَ تَعلَمُونَ مَن يَأتِيهِ عَذَابٌ يُخزِيهِ'''» - ظاهرا كلمۀ «مَن» استفهامى، و به معناى «چه كسى» است، نه موصوله به معناى «كسى كه». چون مى فرمايد: به زودى مى فهميد. و فهميدن به جمله اطلاق مى شود، نه به مفرد. در نتيجه، معنايش اين است كه: «به زودى مى فهميد چه كسى دچار عذاب مى شود، و عذاب، او را خوار مى كند». ولى اگر موصوله باشد، معنا چنين مى شود: «به زودى مى فهمى كسى را كه دچار عذاب مى شود، و عذاب او را خوار مى كند». | ||
«''' | «'''وَ يَحِلُّ عَلَيهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ'''» - «عذاب مقيم»، به معناى عذاب دايم است، و مناسب با حلول هم، همين است. و جدا كردن عذابى كه خواركننده است، از عذاب مقيم، شاهد آن است كه مراد از اولى، عذاب دنيا و مراد از دومى، عذاب آخرت است. و در اين جمله، شديدترين تهديد است. | ||
و معنايش اين است كه به | و معنايش اين است كه: به مشركان از قوم خود خطاب كن و بگو: اى مردم، همچنان و مستمر عمل كنيد بر همين حال كفر و عناد كه در آن هستيد، من هم بر طبق آنچه مأمور شده ام، به استمرار عمل مى كنم و به هيچ وجه از آن منصرف نمى شوم. پس به زودى مى فهميد چه كسى در دنيا به عذابى دچار مى شود كه خوارش كند - همچنان كه در جنگ بدر دچار شدند - و در آخرت، به عذابى كه هرگز از او جدا شدنى نيست. | ||
«'''إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْك | «'''إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْك الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ...'''»: | ||
اين | اين آيه، در مقام تعليل دستورى است كه در آيه قبلى داده بود. و لام در كلمۀ «لِلنّاس»، لام تعليل است. يعنى: ما اين كتاب را براى مردم بر تو نازل كرديم، تا تو بر آنان تلاوت كنى و مطالبش را به آنان برسانى. و حرف «باء» در كلمه «بِالحَقّ»، براى ملابست است. يعنى: كتاب را در حالى كه حق بوده و با هيچ باطلى آميخته نبود، بر تو نازل كرديم. | ||
«'''فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَ مَن ضلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا'''»: | «'''فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَ مَن ضلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا'''»: | ||
