۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روایتی
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
«فَاستَعِذ بِاللّه»، رسول گرامى خود را دستور مى دهد از فتنۀ دجال، به خدا پناه ببرد. «لَخَلقُ السّمَاوَاتِ وَ الأرض أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس»، يعنى از خلقت دجّال. | «فَاستَعِذ بِاللّه»، رسول گرامى خود را دستور مى دهد از فتنۀ دجال، به خدا پناه ببرد. «لَخَلقُ السّمَاوَاتِ وَ الأرض أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس»، يعنى از خلقت دجّال. | ||
و نيز، در همان كتاب آمده كه: ابن ابى حاتم، از كعب الاحبار روايت كرده، كه در ذيل آيه | و نيز، در همان كتاب آمده كه: ابن ابى حاتم، از كعب الاحبار روايت كرده، كه در ذيل آيه «إنّ الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ بِغَيرِ سُلطَان» گفت: اين آيه، درباره يهوديان نازل شد، البته دربارۀ اين عقيده آن ها، كه منتظر امر دجّال هستند. | ||
و باز، در همان كتاب است كه ابن منذر، از ابن جريح نقل كرده كه در تفسير آيه «لَخَلقُ السّمَاوَاتّ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس» گفته است: مى گويند يهوديان معتقد بودند كه در آخرالزمان، پادشاهى خواهند داشت كه دريا تا زانويش، و ابرها تا فرق سرش مى رسند. آن قدر بلند بالا است كه مرغان را از بين آسمان و زمين با دست مى گيرد، و با او، كوهى از نان و نهرى از آب است. در پاسخ ايشان، اين آيه نازل شد: «لَخَلقُ السّمَاواتِ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس». | و باز، در همان كتاب است كه ابن منذر، از ابن جريح نقل كرده كه در تفسير آيه «لَخَلقُ السّمَاوَاتّ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس» گفته است: مى گويند يهوديان معتقد بودند كه در آخرالزمان، پادشاهى خواهند داشت كه دريا تا زانويش، و ابرها تا فرق سرش مى رسند. آن قدر بلند بالا است كه مرغان را از بين آسمان و زمين با دست مى گيرد، و با او، كوهى از نان و نهرى از آب است. در پاسخ ايشان، اين آيه نازل شد: «لَخَلقُ السّمَاواتِ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس». | ||
