۱۷٬۰۱۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اثبات معاد و احتجاج بر آن با بيان يك استعاره تمثيليه
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<span id='link391'><span> | <span id='link391'><span> | ||
==اثبات معاد و احتجاج بر آن با بيان يك استعاره تمثيليه == | ==اثبات معاد و احتجاج بر آن با بيان يك استعاره تمثيليه == | ||
وَ مِنْ ءَايَتِهِ أَنَّك تَرَى الاَرْض خَشِعَةً ... | «'''وَ مِنْ ءَايَتِهِ أَنَّك تَرَى الاَرْض خَشِعَةً ...'''»: | ||
كلمه ((خاشعة (( از ((خشوع (( است كه به معناى اظهار ذلت است . و كلمه ((اهتزت (( از مصدر ((اهتزاز(( است كه به معناى حركت شديد است . و كلمه ((ربت (( از مصدر ((ربوه (( است كه به معناى نشو و نما و علو است . و منظور از اهتزاز زمين و ربوه آن ، به حركت در آمدنش به وسيله گياهانى است كه از آن سر درمى آورند، و بلند مى شوند. | كلمه ((خاشعة (( از ((خشوع (( است كه به معناى اظهار ذلت است . و كلمه ((اهتزت (( از مصدر ((اهتزاز(( است كه به معناى حركت شديد است . و كلمه ((ربت (( از مصدر ((ربوه (( است كه به معناى نشو و نما و علو است . و منظور از اهتزاز زمين و ربوه آن ، به حركت در آمدنش به وسيله گياهانى است كه از آن سر درمى آورند، و بلند مى شوند. | ||
در اين آيه شريفه استعاره اى تمثيلى به كار رفته ، يعنى خشكى و بى گياهى زمين در زمستان ، و سپس سرسبز شدن و بالا آمدن گياهانش ، به كسى تشبيه شده كه قبل افتاده حال و داراى لباسهاى پاره و كهنه بوده ، و خوارى و ذلت از سر و رويش مى باريده ، و سپس به مالى رسيده كه همه نارسائيهاى زندگيش را اصلاح كرده ، و جامه هاى گرانبها بر تن نموده ، و داراى نشاطى و تبخترى شده است كه خرمى و ناز و نعمت از سر و رويش هويداست . | در اين آيه شريفه استعاره اى تمثيلى به كار رفته ، يعنى خشكى و بى گياهى زمين در زمستان ، و سپس سرسبز شدن و بالا آمدن گياهانش ، به كسى تشبيه شده كه قبل افتاده حال و داراى لباسهاى پاره و كهنه بوده ، و خوارى و ذلت از سر و رويش مى باريده ، و سپس به مالى رسيده كه همه نارسائيهاى زندگيش را اصلاح كرده ، و جامه هاى گرانبها بر تن نموده ، و داراى نشاطى و تبخترى شده است كه خرمى و ناز و نعمت از سر و رويش هويداست . | ||
و اين آيه شريفه همانطور كه گفتيم در مقام اثبات معاد، و احتجاج بر آن است كه چون بحث در پيرامون مضمون آن مكرر شده ، ديگر به تفسير بيشتر آن نمى پردازيم . | و اين آيه شريفه همانطور كه گفتيم در مقام اثبات معاد، و احتجاج بر آن است كه چون بحث در پيرامون مضمون آن مكرر شده ، ديگر به تفسير بيشتر آن نمى پردازيم . | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۸ </center> | ||
<span id='link392'><span> | <span id='link392'><span> | ||
==چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته == | ==چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته == | ||
در مجمع البيان در ذيل آيه شريفه ((اءرنا الّذين اضلانا(( مى گويد: منظور اهل جهنم از كسانى كه گمراهشان كرده اند ابليس الابالسة (پدر همه شيطانها) و قابيل پسر آدم است كه براى اولين بار گناه را به بشر ياد داد و اين معنا از على (عليه السلام ) روايت شده . | در مجمع البيان در ذيل آيه شريفه ((اءرنا الّذين اضلانا(( مى گويد: منظور اهل جهنم از كسانى كه گمراهشان كرده اند ابليس الابالسة (پدر همه شيطانها) و قابيل پسر آدم است كه براى اولين بار گناه را به بشر ياد داد و اين معنا از على (عليه السلام ) روايت شده . | ||
