۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
و در الدر المنثور است كه احمد، بخارى، مسلم، ترمذى، نسائى، ابن جرير، ابن مردويه و بيهقى - در كتاب اسماء و صفات - از انس روايت كرده اند كه گفت: | و در الدر المنثور است كه احمد، بخارى، مسلم، ترمذى، نسائى، ابن جرير، ابن مردويه و بيهقى - در كتاب اسماء و صفات - از انس روايت كرده اند كه گفت: | ||
رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: پيوسته در جهنم ريخته مى شود و او همچنان دادِ «هَل مِن مَزِيدَ» ش، بلند است. تا آن كه | رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: پيوسته در جهنم ريخته مى شود و او همچنان دادِ «هَل مِن مَزِيدَ» ش، بلند است. تا آن كه ربُّ العزه، پاى خود را در آن بگذارد. آن وقت است كه اجزايش از هم جدا شده، و مى گويد: بس است، بس است، تو را به عزت و كَرَمت سوگند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۵۳۷ </center> | ||
و هميشه در بهشت هم جاى زيادى هست، تا آن كه خدا مخلوقى ديگر بيافريند، و آنان را در قصرهاى بهشت جاى دهد. | و هميشه در بهشت هم جاى زيادى هست، تا آن كه خدا مخلوقى ديگر بيافريند، و آنان را در قصرهاى بهشت جاى دهد. | ||
مؤلف: «پا نهادن خدا در آتش»، و | مؤلف: «پا نهادن خدا در آتش»، و اين كه آتش بگويد: «بس است، بس است»، در روايات زيادى آمده. اما همه از طرق اهل سنّت است. | ||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «لَهُم مَا يَشَاؤُنَ فِيهَا وَ لَدَينَا مَزِيد» گفته: منظور از «مَزِيد»، نظر كردن به رحمت خداست. | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «لَهُم مَا يَشَاؤُنَ فِيهَا وَ لَدَينَا مَزِيد» گفته: منظور از «مَزِيد»، نظر كردن به رحمت خداست. | ||
