۱۶٬۸۸۰
ویرایش
خط ۱۶۱: | خط ۱۶۱: | ||
<span id='link322'><span> | <span id='link322'><span> | ||
== | ==دلیل این که رسول خدا «ص»، نبايد از ديگران اطاعت كند == | ||
مضمون اين آيه روشن كردن | مضمون اين آيه روشن كردن مؤمنان است به اين كه خداى سبحان، ايشان را به جادۀ رشد انداخته، و به همين جهت است كه ايمان را محبوبشان كرده و در دل هايشان زينت داده، و كفر و فسوق و عصيان را از نظرشان انداخته. پس بايد كه از اين معنا غفلت نكنند كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» را دارند. كسى را دارند كه مؤيّد از ناحيه خداست. كسى را دارند كه از ناحيه پروردگارش، بيّنه اى دارد كه هرگز جز به راه رشد نمى برد، و به سوى چاه و گمراهى نمى كشاند. پس بايد او را اطاعت كنند، و هرچه او اراده مى كند، اراده كنند، و هرچه او اختيار مى كند، اختيار كنند، و اصرار نورزند كه آن جناب، ايشان را در آراء و اهواءشان اطاعت كند. چون اگر او ايشان را در بسيارى از امور اطاعت كند، هلاك مى شوند، و به تعب مى افتند. | ||
پس جمله | پس جمله «وَ اعلَمُوا أنّ فِيكُم رَسُولَ اللّه»، عطف است بر جمله «فَتَبَيّنُوا» ى در آيه قبل. و اگر در جمله مورد بحث، خبر را بر مبتدا مقدّم داشته، و به جاى اين كه بفرمايد «إنّ رَسُولَ اللّه فِيكُم»، فرموده: «أنّ فِيكُم رَسُولَ اللّه»، براى اين بوده كه انحصار را برساند و بفهماند اين تنها شماييد كه چنين نعمتى در اختيار داريد. | ||
و نيز به لازمۀ اين انحصار هم اشاره كرده باشد، و بفهماند لازمۀ اين كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، تنها در اختيار شما است، اين است كه شما هم به رشد او چنگ بزنيد، و از گمراهى اجتناب بكنيد، و در امور به او مراجعه نموده، اطاعتش كنيد، و دنبال راهش حركت كنيد. نه اين كه دنبالۀ هواهاى نفسانى خود را گرفته، توقع داشته باشيد كه آن جناب هم، تابع هواهاى شما شود. | |||
«''' | پس معناى جمله اين شد كه: فراموش مكنيد كه رسول خدا، تنها در بين شما است - و اين، كنايه است از اين كه واجب است در امور خود به او مراجعه كنند و (با ساير اقوامى كه از چنين نعمتى برخوردار نيستند، فرق داشته باشند). در هر پيشامدى كه با آن مواجه مى شوند، طبق نظريه آن جناب رفتار نموده، هرچه او دستور مى دهد، عمل كنند، بدون اين كه كمترين دخالتى به هواى نفس خود دهند. | ||
«'''لَو يُطِيعُكُم فِى كَثِيرٍ مِنَ الأمرِ لَعَنِتُّم'''» - يعنى اگر رسول خدا در بسيارى از امور به دلخواه شما رفتار كند، به زحمت مى افتيد و هلاك مى شويد. و اين جمله، تقريبا به منزلۀ جواب از سؤالى است تقديرى. گويا كسى پرسيده: به چه دليل در امور و حوادث به آن جناب مراجعه كنيم و او به ما مراجعه نكند، و به دلخواه ما رفتار ننمايد؟ در پاسخ فرموده: «براى اين كه اگر به دلخواه شما عمل كند، به زحمت مى افتيد و هلاك مى شويد». | |||
ویرایش