تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها

با اين بيان فساد و بطلان گفتار آنهايى كه بر اين وجه ايراد گرفته اند روشن مى گردد، آنها گفته اند: نمى شود منظور از قربى اهل بيت آن جناب باشد، براى اينكه مقام نبوت در مظان تهمت قرار مى گيرد. مردم مى گويند، پيغمبر خدا هم مانند ساير مردم مادى كه براى تاءمين آتيه فرزندان خود تلاش مى كنند دين خدا را وسيله معاش فرزندان و خويشاوندان خود كرده .

و نيز فساد و ايراد ديگرشان روشن مى گردد، كه گفته اند: اگر معناى آيه ، مودت به عترت باشد، با آيه ((و ما تسئلهم عليه من اجر(( منافات دارد. وجه فسادش اين است كه گفتيم بنابراين تفسير، مودت اهل بيت ادعاء اجر خوانده شده ، و گر نه حقيقت آن همان چيزى است كه ساير آيات اين باب بر آن دلالت دارد و چيز ديگر غير آن را نمى گويد، چون خواننده عزيز توجه فرموده كه اجرى كه در اين آيه درخواست شده ، نفعى است كه عايد خود بشر مى گردد، نه عايد عترت . و ديگر مظنه تهمتى در كار نيست .

علاوه بر اينكه آيه مورد بحث بنابراين تفسير در مدينه نازل شده ، و خطاب در آن به مسلمين است ، و مسلمانان هرگز پيامبر خود را كه با عصمت الهى مصون از هر خطا است ، به چنين تهمتى متهم نمى كنند، چون به نبوت و عصمت او ايمان دارند، و دستوراتش را دستورات پروردگار خود مى دانند.

و به فرضى كه ممكن باشد مؤ منين به وى او را در اين آيه متهم كنند، و به گفته شما چنين سفارشى مناسب به شاءن نبوت نباشد، بايد همين اتهام و اين ناسازگارى با شاءن نبوت در ساير خطاب هاى بسيارى كه مشابه اين خطابست جريان يابد، مانند آيات بسيارى كه اطاعت رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) را به طور مطلق بر امت واجب مى كند، و باز مانند آياتى كه انفال را ملك خدا و رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) مى داند و نيز آياتى كه دادن خمس را به اقرباى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) واجب مى كند، و آياتى كه براى آن جناب در مساءله ازدواج با زنان توصيه هايى مى دهد، و آياتى ديگر از اين قبيل .