گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


== معنای آیه: «هر انسانی، در گروِ اعمال خویش است» ==
== معنای آیه: «هر انسانی، در گروِ اعمال خویش است» ==
«'''كل امرى ء بما كسب رهين '''» - اين جمله به طورى كه از سياق بر مى آيد تعليل است براى جمله «'''و ما التناهم من عملهم من شى ء'''»، و كلمه «'''رهن '''» و «'''رهين '''» و «'''مرهون '''» به طورى كه راغب گفته هر سه معناى آن چيزى است كه به عنوان و ثيقه و گرو به كسى مى دهى و از او چيزى قرض مى كنى . راغب مى گويد: و چون هر جا اين كلمه به چشم بخورد تصورى از معناى حبس و نگهدارى به ذهن مى رسد، لذا اين كلمه را در حبس هر چيزى نيز استعمال كردند، هر چند كه ربطى به وثيقه نداشته باشد.
«'''كُلّ امرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ '''» - اين جمله به طورى كه از سياق بر مى آيد، تعليل است براى جمله «وَ مَا ألَتنَاهُم مِن عَمَلِهِم مِن شَئ»، و كلمۀ «رهن» و «رهين» و «مرهون» - به طورى كه راغب گفته - هر سه به معناى آن چيزى است كه به عنوان وثيقه و گرو به كسى مى دهى و از او چيزى قرض مى كنى. راغب مى گويد: و چون هر جا اين كلمه به چشم بخورد، تصورى از معناى حبس و نگهدارى به ذهن مى رسد. لذا اين كلمه را در حبس هر چيزى نيز استعمال كردند، هرچند كه ربطى به وثيقه نداشته باشد.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹ </center>
و چه بسا همين معناى استعارى در آيه مورد بحث ، منظور باشد، و خود انسان رهنى باشد محفوظ و حبس شده نزد خداى سبحان در مقابل عملى كه از نيك و بد كرده ، تا جزاى آن را كه يا ثواب است و يا عقاب به او بدهد، و اگر از عمل او چيزى كم كرده باشد و تمامى اعمالش را جزا نداده باشد، قهرا خود انسان وثيقه و گرو همه اعمالش نمى شود، بلكه گرو بعضى از اعمالش مى شود، و بعضى ديگر از اعمالش را ديگران ، يعنى همان ذريه اى كه به او ملحق شده تملك كرده است .
و چه بسا همين معناى استعارى در آيه مورد بحث، منظور باشد، و خود انسان، رهنى باشد محفوظ و حبس شده نزد خداى سبحان، در مقابل عملى كه از نيك و بد كرده، تا جزاى آن را - كه يا ثواب است و يا عقاب - به او بدهد، و اگر از عمل او چيزى كم كرده باشد و تمامى اعمالش را جزا نداده باشد، قهرا خود انسان وثيقه و گروِ همه اعمالش نمى شود، بلكه گروِ بعضى از اعمالش مى شود، و بعضى ديگر از اعمالش را ديگران، يعنى همان ذرّيه اى كه به او ملحق شده، تملك كرده است.
و اين كه در جاى ديگر فرموده : «'''كل نفس بما كسبت رهينه الا اصحاب اليمين '''» به طورى كه از سياق بر مى آيد و به شهادت دو آيه بعدش مى فرمايد: «'''فى جنات يتسائلون عن المجرمين '''» مراد اينكه هر كس در گرو عذاب روز قيامت است .
 
بعضى هم گفته اند: مراد از اين كه فرمود هر كس بدانچه كرده رهين است ، اين است كه : در گرو عمل زشت خويش است ، همچنان كه آيه سوره مدثر هم به همين دلالت مى كرد، چون اصحاب يمين را استثناء مى نمود، و آيه مورد بحث ، جمله معترضه اى است از صفات اهل عذاب كه در بين صفات اهل بهشت قرار گرفته .
و اين كه در جاى ديگر فرموده: «كُلّ نَفسٍ بِمَا كَسَبَت رَهِينَةٌ إلّا أصحَابَ اليَمِين»، به طورى كه از سياق بر مى آيد و به شهادت دو آيه بعدش که مى فرمايد: «فِى جَنّاتٍ يَتَسَائَلُونَ عَنِ المُجرِمِينَ»، مراد اين است كه هر كس در گروِ عذاب روز قيامت است.
زمخشرى - صاحب تفسير كشاف - آيه مورد بحث را حمل بر نوعى استعاره و مجاز گويى كرده ، و به اين وسيله تنافى بين آيه مورد بحث مى فرمايد: «'''هر كس در گرو اعمال خويش است ، چه نيك باشد و چه بد'''». و آيه سوره مدثر كه مى فرمايد: «'''هر كس در گرو اعمال بد خويش است برداشته و گفته : گويا نفس عبد نزد خدا در گرو اعمال صالحى است كه از او خواسته ، همچنان كه يك انسان ، كارگر خود را گرو مى گيرد تا عملى كه از او خواسته تمام كند، اگر تمام كرد رهايش مى كند، خدا هم تمامى بندگان را چه نيكان و چه بدان را گرو مى گيرد، اگر آنچه از ايشان خواسته بود انجام داده بودند، رهاشان مى كند، وگرنه ، شكنجه اش مى دهد.
 
ولى خواننده محترم توجه دارد صرف اين بيان نمى تواند اتصال جمله ((كل امرى ء بما كسب رهين '''» را به ما قبلش توجيه كند.
بعضى هم گفته اند: مراد از اين كه فرمود هر كس بدانچه كرده رهين است، اين است كه: در گروِ عمل زشت خويش است، همچنان كه آيه سوره «مدّثر» هم به همين دلالت مى كرد. چون «اصحاب يمين» را استثنا مى نمود، و آيه مورد بحث، جملۀ معترضه اى است از صفات اهل عذاب كه در بين صفات اهل بهشت قرار گرفته.
 
زمخشرى - صاحب تفسير كشّاف - آيه مورد بحث را حمل بر نوعى استعاره و مجاز گويى كرده، و به اين وسيله تنافى بين آيه مورد بحث که مى فرمايد: «هر كس در گروِ اعمال خويش است، چه نيك باشد و چه بد». و آيه سوره مدّثر كه مى فرمايد: «هر كس در گروِ اعمال بد خويش است» برداشته و گفته: گويا نفس عبد، نزد خدا در گروِ اعمال صالحى است كه از او خواسته، همچنان كه يك انسان، كارگر خود را گرو مى گيرد تا عملى كه از او خواسته، تمام كند. اگر تمام كرد، رهايش مى كند. خدا هم تمامى بندگان را، چه نيكان و چه بدان را، گرو مى گيرد. اگر آنچه از ايشان خواسته بود، انجام داده بودند، رهاشان مى كند، و گرنه، شكنجه اش مى دهد.
 
ولى خواننده محترم توجه دارد صرف اين بيان، نمى تواند اتصال جملۀ «كُلّ امرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِين» را به ماقبلش توجيه كند.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۲۰ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۲۰ </center>
<span id='link12'><span>
<span id='link12'><span>
==بيان تفضيلى پاره اى از لذات و نعمت هاى اهل بهشت ==
==بيان تفضيلى پاره اى از لذات و نعمت هاى اهل بهشت ==
وَ أَمْدَدْنَهُم بِفَكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِّمَّا يَشتهُونَ
وَ أَمْدَدْنَهُم بِفَكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِّمَّا يَشتهُونَ
۱۶٬۸۸۳

ویرایش