۱۷٬۱۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اشاره به تغاير نفس و بدن و اينكه مردن و خواب هر دو توفى و قبض روح است
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
((و التى لم تمت فى منامها(( - اين جمله عطف است بر كلمه ((انفس (( در جمله قبلى و ظاهرا كلمه ((منام (( اسم زمان و متعلق به كلمه ((يتوفى (( باشد. و تقدير آيه ((يتوفى الانفس التى لم تمت فى وقت نومها(( باشد، يعنى و آن أ نفسى كه در هنگام خواب نمرده اند. | ((و التى لم تمت فى منامها(( - اين جمله عطف است بر كلمه ((انفس (( در جمله قبلى و ظاهرا كلمه ((منام (( اسم زمان و متعلق به كلمه ((يتوفى (( باشد. و تقدير آيه ((يتوفى الانفس التى لم تمت فى وقت نومها(( باشد، يعنى و آن أ نفسى كه در هنگام خواب نمرده اند. | ||
<span id='link264'><span> | <span id='link264'><span> | ||
خداى تعالى ما بين همين ارواح و انفسى كه در هنگام خواب قبض مى شوند، تفصيل مى دهد، و آن را دو قسم مى كند و مى فرمايد: ((فيمسك التى قضى عليها الموت و يرسل الاخرى الى اجل مسمى (( يعنى آن ارواحى كه قضاى خدا بر مرگشان رانده شده ، نگه مى دارد و ديگر به بدنها برنمى گرداند، و آن ارواحى كه چنين قضايى بر آنها رانده نشده ، آنها را روانه به سوى بدنها مى كند، تا آنكه براى مدتى معين كه منتهى اليه زندگى آنهاست زنده بمانند. | خداى تعالى ما بين همين ارواح و انفسى كه در هنگام خواب قبض مى شوند، تفصيل مى دهد، و آن را دو قسم مى كند و مى فرمايد: ((فيمسك التى قضى عليها الموت و يرسل الاخرى الى اجل مسمى (( يعنى آن ارواحى كه قضاى خدا بر مرگشان رانده شده ، نگه مى دارد و ديگر به بدنها برنمى گرداند، و آن ارواحى كه چنين قضايى بر آنها رانده نشده ، آنها را روانه به سوى بدنها مى كند، تا آنكه براى مدتى معين كه منتهى اليه زندگى آنهاست زنده بمانند. | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۶: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۱۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۱۰ </center> | ||
<span id='link266'><span> | <span id='link266'><span> | ||
==اشاره به اين كه شفيع حقيقى تنها خداوند است == | ==اشاره به اين كه شفيع حقيقى تنها خداوند است == | ||
البته براى آيه شريفه مورد بحث معنايى دقيقتر هست ، در صورتى كه آن را با امثال آيه ((ليس لهم من دونه ولى و لا شفيع (( ضميمه كنيم ، و آن معنا اين است كه شفيع در حقيقت ، خود خداى سبحان است . و شفيعان ديگرى كه به راستى مى توانند شفاعت كنند، شفاعت آنان نيز به اذن خدا است . | البته براى آيه شريفه مورد بحث معنايى دقيقتر هست ، در صورتى كه آن را با امثال آيه ((ليس لهم من دونه ولى و لا شفيع (( ضميمه كنيم ، و آن معنا اين است كه شفيع در حقيقت ، خود خداى سبحان است . و شفيعان ديگرى كه به راستى مى توانند شفاعت كنند، شفاعت آنان نيز به اذن خدا است . | ||
