۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
==غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن == | ==غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن == | ||
اين سوره در اين مقام است كه خاطر نشان سازد كه خداى تعالى، عالَم و اجزاى | اين سوره در اين مقام است كه خاطر نشان سازد كه خداى تعالى، عالَم و اجزاى آن، از قبيل زمين و آسمان و خشكى ها و درياها و انس و جن را طورى آفريده و نيز اجزاى هر يك را طورى نظم داده كه جن و انس بتوانند در زندگى خود از آن بهره مند شوند، و قهرا عالَم به دو قسمت و دو نشئه تقسيم مى شود: | ||
يكى نشئه دنيا كه به زودى خودش با اهلش فانى مى شود. | يكى نشئه دنيا كه به زودى خودش با اهلش فانى مى شود. | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۲: | ||
پس آنچه در عالَم هست، چه عينش و چه اثرش، از نعمت ها و آلاى خداى تعالى است. و به همين جهت، پشت سرِ هم از خلايق مى پرسد و با عتاب هم مى پرسد كه: «فَبِأیّ آلاء رَبّكُمَا تُكَذّبَان - كداميك از آلاى پروردگارتان را تكذيب مى كنيد»؟ و اين خطاب عتاب آميز در اين سوره، سى و يك مرتبه تكرار شده است. | پس آنچه در عالَم هست، چه عينش و چه اثرش، از نعمت ها و آلاى خداى تعالى است. و به همين جهت، پشت سرِ هم از خلايق مى پرسد و با عتاب هم مى پرسد كه: «فَبِأیّ آلاء رَبّكُمَا تُكَذّبَان - كداميك از آلاى پروردگارتان را تكذيب مى كنيد»؟ و اين خطاب عتاب آميز در اين سوره، سى و يك مرتبه تكرار شده است. | ||
و باز به همين مناسبت است كه اين سوره با نام | و باز به همين مناسبت است كه اين سوره با نام «رحمان» آغاز گرديد، که صفت رحمت عمومى و همگانى خداست. رحمتى كه مؤمن و كافر و دنيا و آخرت را در بر دارد. و در آخر نيز، سوره با آيه «تَبَارَكَ اسمُ رَبّكَ ذِى الجَلَالِ وَ الإكرَام» ختم مى شود. | ||
و اين سوره از نظر | و اين سوره از نظر مكّى بودن و مدنى بودن، دو احتمال دارد، هرچند كه سياق آن به مكّى بودن شبيه تر است. و در قرآن كريم، اين تنها سوره است كه بعد از «بسم اللّه»، با يكى از اسماى خداى عزّوجلّ آغاز شده. | ||
و در مجمع البيان، از امام موسى بن جعفر، از آباى گرامى اش «عليهم السلام»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» روايت آورده كه فرموده: براى هر چيزى عروسى و جلوه گاه حسنى هست، و عروس قرآن، سورۀ «الرحمان» است. | و در مجمع البيان، از امام موسى بن جعفر، از آباى گرامى اش «عليهم السلام»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» روايت آورده كه فرموده: براى هر چيزى عروسى و جلوه گاه حسنى هست، و عروس قرآن، سورۀ «الرحمان» است. | ||
