تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

در كتاب فقيه آمده كه شخصى از امام «عليه السلام»، از كلام خدا پرسيد، آن جا كه مى فرمايد: «فَأصَدَّقَ وَ أكُن مِنَ الصَّالِحِين». فرمود: «أصَدّقَ» از صدقه است ، يعنى تا صدقه دهم ، و منظور از جمله «'''و اكن من الصالحين '''» حج است ، يعنى تا حج خانه خدا كنم .

مؤ لف : ظاهرا ذيل حديث از قبيل اشاره به بعضى از مصاديق صلاح باشد، نه اينكه بخواهد صلاح را منحصر در حج كند.

و در مجمع البيان از ابن عباس نقل كرده كه گفته است : هيچ كس از كسانى كه مال زكات نداده دارند، و استطاعت حج داشتند و نرفته اند، از دنيا نمى رود مگر اينكه هنگام مرگ از خدا درخواست بازگشتن به دنيا مى كند.

شنوندگانش گفتند: اى ابن عباس از خدا بترس ، اين چه حرفى است كه مى گويى ؟

ما اين افراد كافر را هم مى بينيم كه درخواست برگشتن به دنيا را مى كنند؟ گفت : من از قرآن برايتان دليل مى آورم ، آنگاه اين آيه را خواند: «'''يا ايها الذين امنوا لا تلهكم ... من الصالحين '''» آنگاه گفت : صلاح در اينجا حج است . صاحب مجمع البيان اين معنا را از امام صادق (عليه السلام ) نيز روايت كرده .

مؤ لف : الدر المنثور هم آن را از عده اى از ارباب كتب حديث از ابن عباس روايت كرده است .

و در تفسير قمى به سند خود از ابى بصير از امام باقر (عليه السلام ) روايت آورده كه در ذيل كلام خدا كه فرموده : «'''و لن يوخر اللّه نفسا اذا جاء اجلها '''» فرموده : نزد خدا كتابها و مقدراتى است موقوف و غير حتمى ، هر كدام را بخواهد عملى مى كند، تا شب قدر برسد، در آن شب همه چيزهايى را كه تا سال بعد بايد رخ دهد نازل مى كند، اين است معناى آيه «'''و لن يوخر اللّه نفسا اذا جاء اجلها'''» يعنى وقتى كه خدا آن مقدر را در شب قدر نازل كرده باشد، و نويسندگان آسمانها آن را نوشته باشند، و اين همان مقدرى است كه ديگر تاخير داده نمى شود.