تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها

قَدْ فَرَض اللَّهُ لَكمْ تحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلَاه وَ هُوَ الْعَلِيمُ الحَْكِيمُ(۲)

و چون پيامبر مطلبى را سرى به بعضى از همسران خود گفت و همسر نامبرده آن سر را فاش ساخت و خدا پيامبر خود را از اين افشاگرى همسرش خبر داد و پيامبر گوشه اى ازخيانت را به وى اعلام داشت و از همه جزئيات آن خوددارى كرد، وقتى به او فرمود: تو چنين كردى، پرسيد: چه كسى از اين عمل من به تو خبر داد؟ فرمود: خداى عليم خبير به من خبر داد (۳).

اى كسانى كه ايمان آورديد! به سوى خدا توبه ببريد، توبه اى خالص؛ شايد پروردگارتان گناهانتان را تكفير نموده، در جنّاتى داخلتان كند كه نهرها از زير درختانش روان است، در روزى كه خدا نبى و مؤمنان با او را خوار نمى سازد. نورشان جلوتر از خودشان در حركت است، از جلو و طرف راست حركت مى كند، مى گويند: پروردگارا! نور ما را تمام كن و ما را بيامرز كه تو بر هر توانايى (۸).

اين سوره با داستانى كه بين رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) و بعضى از همسرانش اتفاق افتاد آغاز شده ، و آن اين بود كه به خاطر حادثه اى كه شرحش مى آيد پاره اى از حلالها را بر خود حرام كرد، و بدين سبب در اين آيات آن جناب را مورد عتاب قرار مى دهد كه چرا به خاطر رضايت بعضى از همسرانت ، حلال خدا را بر خود حرام كردى ، و در حقيقت و به طورى كه از سياق بر مى آيد عتاب متوجه همان همسر است ، و مى خواهد رسول گرامى خود را عليه آن همسر يارى كند.

بعد از نقل داستان مؤمنين را خطاب مى كند به اينكه جان خود را از عذاب آتشى كه آتش گيرانه اش انسان و سنگ است نگه بدارند، و بدانند كه به جز اعمال خود آنان به ايشان جزايى نمى دهند، جز ايشان خود اعمالشان است ، و معلوم است كه هيچ كس نمى تواند از عمل خود بگريزد پس هيچ كس از اين جزا خلاصى ندارد، مگر پيغمبر و آنهايى كه به وى ايمان آوردند، آنگاه بار ديگر رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) را به جهاد با كفار و منافقين خطاب مى كند. در آخر، سوره را به آوردن مثلى ختم مى كند، مثلى از زنان كفار، و مثلى از زنان مؤمنين ، و در اينكه سياق سوره ظهور در مدنيت آن دارد حرفى نيست .