تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها

قَالُوا سبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظالمین (۲۹)

فَأَقْبَلَ بَعْضهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَلَوَمُونَ(۳۰)

كَذَلِك الْعَذَاب وَ لَعَذَاب الاَخِرَةِ أَكْبرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ(۳۳)

ن ، سوگند به قلم و آنچه با قلم مى نويسند (۱).

كه تو به خاطر لطفى كه پروردگارت به تو كرده ديوانه نيستى (۲).

و اينكه براى تو اجرى است غير مقطوع (۳).

و اينكه تو ملكات اخلاقى بس بزرگى دارى كه بر آن مسلطى (۴).

پس به زودى خواهى ديد و آنها نيز خواهند ديد (۵).

محققا پروردگارت داناتر است به اينكه چه كسى از راه او دور و چه كسانى راه يافتگانند (۷).

آنان همين را مى خواهند كه تو سازش كنى و آنها هم با تو بسازند (۹).

و نيز هر فرومايه عيب جو كه براى هر حق و باطلى سوگند مى خورد اطاعت مكن (۱۰).

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى شود مى گويد افسانه هاى قديمى است (۱۵).

ما در برابر غرورش به نهايت درجه ، خوارش مى سازيم (۶ ۱).

آرى ما ايشان را مى آزماييم همچنان كه صاحبان آن باغ را آزموديم كه قسم خوردند و به هم قول دادند فردا ميوه باغ را بچينند (۱۷).

بدون اينكه ان شاء اللّه بگويند (و يا بدون اينكه از آن استثنا كنند) (۱۸).

در نتيجه بلايى فراگير از ناحيه پروردگارت باغ را دور زد در حالى كه ايشان در خواب بودند (۱۹).

صبح زود (قبل از بيدار شدن فقرا) يكديگر را صدا زدند (۲۱).

كه اگر به وعده ديشبتان پاى بنديد برخيزيد و به سوى زراعت خود برويد (۲۲).

به قصد نيامدن فقرا و زياد شدن درآمد سحرگاهان بيرون شدند (۲۵).

تا به باغ رسيدند، همين كه وضع باغ را ديدند گفتند: محققا راه را عوضى آمده ايم (۲۶).

يكى از آن ميان گفت : نه ، بلكه محروم شده ايم (۲۷).

آن كه ميانه روتر از همه بود گفت مگر به شما نگفتم (چرا باغ را رازق خود مى دانيد و) خدا را از داشتن شريك در رزاقيت منزه نمى داريد؟ (۲۸).

گفتند منزه است پروردگار ما كه به راستى ما ستمكارانى بوديم (۲۹).

آنگاه رو به يكديگر كرده گناه را به گردن يكديگر نهادند (۳۰).

اميد پروردگارمان باغى بهتر از آن به ما بدهد، كه ما دل به سوى پروردگارمان نهاديم (۳۲).

آرى عذاب چنين است و البته عذاب آخرت بزرگتر است اگر مردم بناى فهميدن داشته باشند (۳۳).