تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها

==و مراد از اين كه فرمود شما را چون نبات از زمين رويانيد ==

وَ اللَّهُ أَنبَتَكم مِّنَ الاَرْضِ نَبَاتاً

يعنى خدا شما را از زمين رويانيد، روياندن نبات ، چون خلقت انسان بالاخره منتهى مى شود به عناصر زمينى ، و خلاصه همين عناصر زمين است كه به طور خاصى تركيب مى شود، و به صورت مواد غذايى در مى آيد، و پدران و مادران آن را مى خورند، و در مزاجشان نطفه مى شود، و پس از نقل از پشت پدران به رحم مادران ، و رشد در رحم كه آن هم به وسيله همين مواد غذايى است ، به صورت يك انسان در مى آيد و متولد مى شود. حقيقت نبات هم همين است ، پس جمله مورد بحث در مقام بيان يك حقيقت است ، نه اينكه بخواهد تشبيه و استعاره اى را به كار ببرد.

ثمَّ يُعِيدُكمْ فِيهَا وَ يخْرِجُكمْ إِخْرَاجاً

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكمُ الاَرْض بِساطاً

يعنى «'''كالبساط'''»، مى خواهد بفرمايد زمين را مثل فرش بر ايتان گسترده كرد تا بتوانيد به آسانى در آن بگرديد و از ناحيه اى به ناحيه ديگر منتقل شويد.

لِّتَسلُكُوا مِنهَا سبُلاً فِجَاجاً

كلمه «'''سبل '''» جمع سبيل است كه به معناى راه است ، و كلمه فجاج جمع فج است كه آن هم به معناى جاده گشاده است . و بعضى گفته اند: راهى است كه بين دو كوه واقع شده باشد.