۱۶٬۸۹۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←چند روايت درباره مراد از این که كفار مى خواستند به هر كدام کتابی آسمانی داده شود
| خط ۱۹۳: | خط ۱۹۳: | ||
<span id='link104'><span> | <span id='link104'><span> | ||
== | ==بحث روایی: (رواياتی درباره آیات گذشته) == | ||
در تفسير | در تفسير قمى، در روايت ابى الجارود، از امام باقر «عليه السلام» آمده كه در جمله «بَل يُرِيدُ كُلّ امرِئٍ مِنهُم أن يُؤتى صُحُفاً مُنَشّرة '''» فرموده: «شأن نزول اين آيه، آن بود كه مردم به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» گفته بودند: اى محمّد! به ما چنين رسيده كه در بنى اسرائيل، هر كس مرتكب گناهى مى شد، صبح، گناه و كفاره گناه خود را در نوشته اى پهلوى سرش مى ديد، (چرا در اين امت چنين نيست؟) | ||
جبرئيل به رسول خدا | جبرئيل به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» نازل شد، و عرضه داشت: قوم تو، سنت جاريه در بنى اسرائيل در باره گناهان را خواستند، اگر بخواهند ما با ايشان نيز همان رفتار را مى كنيم، و آنان را به همان عذاب هايى كه بنى اسرائيل را گرفتيم، مى گيريم. و مردم حس كردند رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم » دوست ندارد كه چنين سنتى در امتش جريان يابد. | ||
مؤلف: اين داستان با لحن آيه نمى سازد و در خود روايت | مؤلف: اين داستان با لحن آيه نمى سازد و در خود روايت هم، اشاره اى است به اين كه اين قصه معتبر نيست. (چون در آخرش آمده: حس كردند رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» دوست ندارد...). | ||
و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد و ابن جرير و ابن | و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد و ابن جرير و ابن منذر، از سدى، از ابى صالح روايت كرده اند كه گفت: مردم گفتند: اگر محمّد «صلى اللّه عليه و آله و سلم» در ادعايش صادق است، اين معجزه را بياورد كه هر روز صبح، زير سرِ هر يك از ما نوشته اى ديده شود، كه در آن نوشته باشد: تو اى فلانى! از آتش دوزخ برائت و امنيت دارى. در پاسخ، اين آيه نازل شد: «بَل يُرِيدُ كُلّ امرِئٍ مِنهُم أن يُؤتى صُحُفاً مُنَشّرة». | ||
مؤلف: سياق آيات و ردعى كه در آن است، با اين قصه سازگار نيست. | |||
و نيز در آن كتاب آمده كه عبد بن حميد و ابن منذر، از مجاهد روايت كرده اند كه در تفسير آيه | و نيز در آن كتاب آمده كه عبد بن حميد و ابن منذر، از مجاهد روايت كرده اند كه در تفسير آيه «بَل يُرِيدُ كُلّ امرِئٍ مِنهُم أن يُؤتى صُحُفاً مُنَشّرة '''» گفته: يعنى در هر صبح، نامه اى از خداى تعالى به يك يك آنان برسد، به اين مضمون: «اين نامه اى است از ربّ العالَمين به فلان بن فلان». همين كه از خواب بر مى خيزد، نامه را پهلوى سرش ببيند، و آن را بخواند. | ||
مؤلف: آنچه در اين روايت آمده، قابل انطباق با مضمون روايت قبلى، و هم با بيانى است كه ما در معناى آيه داشتيم. | |||
و نيز در آن كتاب آمده كه عبد بن حميد و ابن | و نيز در آن كتاب آمده كه عبد بن حميد و ابن منذر، از قتاده روايت كرده اند كه در تفسير آيه «بَل يُرِيدُ كُلّ امرِئٍ مِنهُم أن يُؤتى صُحُفاً مُنَشّرة '''» گفته: عده اى از مردم به محمّد «صلى اللّه عليه و آله و سلم» گفتند: اگر خيلى دوست دارى پيرويت كنيم، بايد كتابى براى خصوص ما نازل شود، و به ما فرمان دهد تا تو را پيروى كنيم. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۶۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۶۱ </center> | ||
مؤلف: اين روايت قابل انطباق با آن نظريه اى است كه در تفسير اين آيه گذشت، و مى گفت: آيه مورد بحث همان را مى گويد كه آيه «وَ لَن نُؤمِنَ لِرُقّيك ...'''» بيانش مى كند. و خلاصه اين كه مى توان احتمال داد صاحب آن نظريه، نظريه خود را از اين روايت گرفته، و اشكال ما به اين نظريه گذشت. | |||
رواياتى درباره معناى | ==رواياتى درباره معناى آیه: «هُوَ أهلُ التّقوى وَ أهلُ المَغفِرَة»== | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «هُوَ أهلُ التّقوى و أهلُ المَغفِرة '''» آمده كه امام فرمود: يعنى خدا اهليت آن را دارد كه از او پروا كنند و اهليت آن را دارد كه بيامرزد. | ||
و در كتاب | و در كتاب توحيد، به سند خود، از ابى بصير، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه در تفسير آيه: «هُوَ أهلُ التّقوى وَ أهلُ المَغفِرة» فرموده: خداى عزّوجلّ مى فرمايد: من اهليت آن را دارم كه از من پروا شود، و بنده ام چيزى را شريكم نگيرد، و من اهليت آن را دارم كه اگر بنده اى شريكى برايم نگيرد، داخل بهشتش كنم. و نيز فرموده: خداى تبارك و تعالى، به عزت و جلال خود سوگند ياد كرده كه احدى از اهل توحيد را به آتش نسوزاند. | ||
و در الدر المنثور است كه | و در الدر المنثور است كه ابن مردويه، از عبداللّه بن دينار روايت آورده كه گفت: من از ابوهريره و ابن عمر و ابن عباس شنيدم كه مى گفتند: شخصى از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» پرسيد: معناى جمله «هُوَ أهلُ التّقوى وَ أهلُ المَغفِرة '''» چيست؟ فرمود: خداى تعالى مى فرمايد من اهليت آن را دارم كه خلق از من پروا كند، و كسى و چيزى را شريكم نكند، كه اگر پروا كرد و شريكى برايم قرار نداد، در آن صورت، من اهليت آن را دارم كه ما سواى شرك را بيامرزم. | ||
مؤلف : در معناى اين | مؤلف: در معناى اين روايت، روايات زيادى از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» رسيده است. | ||
<center> ''' * * * ''' </center> | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۶۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۶۲ </center> | ||
<span id='link106'><span> | <span id='link106'><span> | ||
<center> «'''سوره قیامت '''» </center> | <center> «'''سوره قیامت '''» </center> | ||
