۱۷٬۲۲۵
ویرایش
خط ۱۲۴: | خط ۱۲۴: | ||
«'''إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْك الْقُرْآنَ تَنزِيلاً'''»: | «'''إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْك الْقُرْآنَ تَنزِيلاً'''»: | ||
در اين آيه، مطلب از چند راه تأكيد شده: اول اين كه در آغاز كلام، حرف «إنّ» آمده. دوم اين كه ضمير متكلّم مع الغير در آن تكرار شده: «إنّا، نَحنُ». سوم اين كه مفعول مطلقِ | در اين آيه، مطلب از چند راه تأكيد شده: اول اين كه در آغاز كلام، حرف «إنّ» آمده. دوم اين كه ضمير متكلّم مع الغير در آن تكرار شده: «إنّا، نَحنُ». سوم اين كه مفعول مطلقِ «نَزّلنَا» را در كلام آورده و فرموده: «تَنزِيلاً»، تا هم مطلب را تأكيد كند و هم مسجّل نمايد كه اگر قرآن به تدريج نازل شده، احتمال مداخله شيطان و هواهاى نفسانى در آن نمى رود. چون نازل كنندۀ آن، خداى تعالى است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۶ </center> | ||
<span id='link151'><span> | <span id='link151'><span> |
ویرایش