تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها

و مردم در انكار دعوى انبيا، يكى از دو عكس العمل را نشان دادند: جمعى در مقام ابطال دعوى آنان بر آمده و خواستند تا با استدلال، آن را باطل سازند. از آن جمله گفتند: «'''إن أنتم إلّا بشر مثلنا، تريدون أن تصدّونا عمّا كان يعبد آباؤنا'''»: (شما جز بشرى مثل ما نيستيد، و با اين حال می خواهيد ما را از پرستش چيزهایی كه پدران ما مى پرستيدند، باز بداريد).

و از سوى ديگر، يعنى از ناحيه انبيا، جوابشان را بنابر حكايت قرآن كريم چنين دادند: «'''قالت لهم رسلهم إن نحن إلّا بشر مثلكم، ولكنّ اللّه يمنّ على من يشاء من عباده'''»: (رسولان ايشان، به ايشان گفتند: ما (همان طور كه شما می گویيد) جز بشرى مثل شما نيستيم. تنها تفاوت ما با شما، منّتى است كه خدا بر هر كسى بخواهد، مى گذارد). يعنى مماثلت را قبول كرده گفتند: رسالت از منّت هاى خاصّه خداست، و اختصاص بعضى از مردم به بعضى از نعمت هاى خاصه، منافاتى با مماثلت ندارد. همچنان كه مى بينيم: بعضى از مردم به بعضى از نعمت هاى خاصه اختصاص يافته اند؛ و اگر خدا بخواهد اين خصوصيت را نسبت به بعضى قائل شود، مانعى نيست كه جلوگيرش شود. نبوّت هم يكى از آن خصوصيت هاست، كه خدا انبيا را بدان اختصاص داده، هرچند كه می توانست به غير ايشان نيز بدهد.